Ως ένα κρατικό επενδυτικό κεφάλαιο, με τελείως διαφορετική λειτουργία και λογική από το ΤΑΙΠΕΔ, παρόμοιο μ' αυτά που έχουν δημιουργήσει αρκετά κράτη σε όλα τα μέρη του πλανήτη -Νορβηγία, Αυστραλία, κ.λπ, περιγράφουν κυβερνητικές πηγές το νέο υπερ-ταμείο στο οποίο προβλέπεται να δημιουργηθεί , με ορίζοντα 30ετίας, ένα αποθεματικό ύψους 50 δισ. ευρώ, ως αξία των περιουσιακών του στοιχείων από ακίνητα, μετοχές, κ.λπ. [newmoney].....
(upd) Στο Ταμείο θα περιέλθουν περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου, μετοχές των κρατικών επιχειρήσεων , υποδομές, καθώς και ακίνητα του ελληνικού δημοσίου. Στο Ταμείο πιθανόν να ενταχθούν και όλα τα μελλοντικά έσοδα που θα προκύψουν από την εκμετάλλευση του ορυκτού / φυσικού πλούτου της χώρας –υδρογονάνθρακες, κ.λπ.
Η ένταξη περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου στο Ταμείο δεν σημαίνει απαραίτητα και πώλησή τους, σε αντίθεση με τα ακίνητα του ΤΑΙΠΕΔ που είναι προς πώληση.
Κάποια ακίνητα, πράγματι, μπορεί να πουληθούν, για ορισμένα να υπάρξουν μακροχρόνιες παραχωρήσεις και άλλα να δημιουργούν εισόδημα που θα εισρέει στο Ταμείο. Για παράδειγμα μπορεί να συμφωνηθεί ότι για κάθε κοντέινερ που μεταφέρεται με τραίνο θα καταβάλλεται στο Ταμείο ένα μικρό ποσό. Το ίδιο μπορεί να γίνει και με τα αεροδρόμια. Το Ταμείο θα πρέπει να «εφευρίσκει» τρόπους να έχει μόνιμα έσοδα, όχι κατ' ανάγκη από την πώληση ακινήτων του δημοσίου.
Οι ίδιες πηγές σημείωναν πως ότι ο χρόνος ζωής που θα έχει το Ταμείο (30 χρόνια) του δίνει την δυνατότητα να «καλλιεργήσει» τα περιουσιακά του στοιχεία που, ιδίως στα ακίνητα, παρουσιάζουν προβλήματα ως προς την εκμετάλλευσή τους -καταπατήσεις, ελλιπείς τίτλοι, κ.λπ.
Η επίτευξη, δηλαδή, των εσόδων δεν θα γίνει άμεσα, μέσα σ' ένα περιορισμένο χρονικό περιθώριο με δυσμενείς για την χώρα συνθήκες όπως οι σημερινές, αλλά όταν οι συνθήκες θα είναι περισσότερο ευνοϊκές. Χαρακτηριστικό είναι ότι λόγω των συνθηκών και οι θεσμοί έχουν «χαλαρώσει» τους στόχους ως προς τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις. Το ΔΝΤ, για παράδειγμα, μέχρι το 2018, προβλέπει έσοδα μόλις 1,5 δισ. ευρώ, ενώ η Κομισιόν έχει ανεβάσει πιο ψηλά τον πήχη εκτιμώντας τα έσοδα σε 2,5 δισ. ευρώ. Να σημειωθεί ότι για το ΤΑΙΠΕΔ προβλέπονταν έσοδα 6 δισ. ευρώ έως το 2018!
Από τα 50 δισ. ευρώ το 50% θα χρησιμοποιηθεί ως εγγύηση των τραπεζών [εκτιμάται ότι θα χρειαστούν από 10 έως 25 δισ. ευρώ, ανάλογα με τις ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών], ενώ το υπόλοιπο 50% θα πάει σε ανάπτυξη [1/2] και χρέος [1/2]. Είναι εμφανής ο διαφορετικός στόχος του Ταμείου. Με το ΤΑΙΠΕΔ από τις αποκρατικοποιήσεις τα τυχόν έσοδα πήγαιναν εξ'ολοκλήρου στην αποπληρωμή του χρέους, ενώ με το Ταμείο μόνο το ένα τέταρτο.
Η έδρα του Ταμείου θα είναι η Αθήνα [και όχι το Λουξεμβούργο], θα ελέγχεται από την ελληνική κυβέρνηση, ενώ από την Κομισιόν θα υπάρχει μόνο εποπτεία.
Epikairo: Με τον ιδρυτικό νόμου του ΤΑΙΠΕΔ, τον ν. 3986/2011, συστήθηκε ένα ταμείο ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου της οποίας η αξιοποίηση θα πήγαινε για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους και μόνο. Μάλιστα είναι ένα μικρό "ψεμματάκι" ότι στον ιδρυτικό νόμο του ΤΑΙΠΕΔ προβλεπόταν μονάχα πώληση των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου, αφού το άρθρο 5 του νόμου η αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων περιελάμβανε τους παρακάτω τρόπους:
Όσο αφορά την αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι με το ν. 4162/2013 θεσπίστηκε ο "Εθνικός Λογαριασμός Κοινωνικής Αλληλεγγύης των Γενεών" (Ε.Λ.Κ.Α.Γ), με σκοπό την εξασφάλιση των ασφαλιστικών ταμείων και την ομαλή παροχή συντάξεων για τις επόμενες γενιές, όπου μέρος των πόρων αυτών ήταν βεβαίως και τα έσοδα από την αξιοποίηση υδρογονανθράκων, όπως αναφέρεται ρητά στο άρθρο 2 παρ. 1 αυτού του νόμου. Επομένως ανακύπτει το ερώτημα αν η κυβέρνηση γνωρίζει την ύπαρξη του Ε.Λ.Κ.Α.Γ κι αν σκοπεύει τους πόρους από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων από τα ασφαλιστικά ταμεία να τα μεταφέρει ως εγγυήσεις για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ή για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους.
Καταληκτικά, για ακόμα μια φορά η κυβέρνηση βαφτίζει το "κρέας" "ψάρι" και παρουσιάζει ως αλλαγές ορισμένες μικρολεπτομέρειες στον τύπο και όχι στην ουσία. Ή μήπως γίνονται αλλαγές και επί της ουσίας; Γιατί μπορεί εύλογα κάποιος να αναρωτηθεί το εξής: Μέσω του ΤΑΙΠΕΔ όποια έσοδα προέκυπταν θα πήγαιναν για την αποπληρωμή του χρέους και μόνο. Τώρα που μέρος των εσόδων από το νέο ΤΑΙΠΕΔ θα δοθεί ως εγγυήσεις για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ανάγκη που προέκυψε από το κλείσιμό τους και τον έλεγχο κεφαλαίων, ως αποτέλεσμα της ολέθριας 5μηνης διαπραγμάτευσης Τσίπρα-Βαρουφάκη, εξυπηρετείται καλύτερα το δημόσιο συμφέρον;
Γιατί να πανηγυρίζει κάποιος ότι η αξιοποίηση της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου χρησιμεύει ουσιαστικά ως υποθήκη για την ζημία των τραπεζών, που προκάλεσε η ολέθρια διαπραγμάτευση, όπου μόλις το 1/4 των εσόδων θα πάει για αποπληρωμή του χρέους, για το οποίο υποτίθεται κόπτεται η κυβέρνηση;
Και επίσης, γιατί να πανηγυρίζει που μέρος των εσόδων από τους υδρογονάνθρακες δεν θα πάει για την βιωσιμότητα της κοινωνικής ασφάλισης, αλλά για την αποπληρωμή του χρέους ή και για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών; Είναι κι αυτό προς την κατεύθυνση του δημοσίου συμφέροντος να στερηθούν οι επόμενες γενιές πόρους (έστω και ενδεχόμενους και αμφίβολους) για να διασωθούν οι τράπεζες που διαλύθηκαν από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ;
Τι αναδεικνύεται με απλά λόγια; Ότι στο όνομα της "περήφανης διαπραγμάτευσης" υλοποιούνται τεράστιες αδικίες και ξεπλένονται εγκληματικοί χειρισμοί, υπό τον μανδύα επικοινωνιακών κόλπων που συσκοτίζουν την αλήθεια, επειδή ποντάρουν στην ανοχή των πολιτών απέναντι στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως αυτά που μας κρύβει ο Αλέξης πίσω από τις λέξεις είναι πλέον πολλά και διόλου δικαιολογήσιμα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου