Κριτική στις προγραμματικές δηλώσεις, από τον αρχισυντάκτη του ΒΗΜΑτος, Ζώη Τσώλη…
Η σπασμένη φωνή του πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα διαβάζοντας τις τελευταίες αράδες των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης στη Βουλή, αναμφίβολα, συγκίνησε την Ελλάδα.
Οχι μόνο γιατί...
άγγιξε την πιο ευαίσθητη χορδή των πολιτών, το συναίσθημα, αλλά γιατί αποκαλύφθηκε η πίεση που έχει δεχθεί από τους ευρωπαίους στη σκληρή διαπραγμάτευση για την αλλαγή της οικονομικής πολιτικής από την ακραία λιτότητα σε μια πιο ισορροπημένη συνταγή δημοσιονομικής πειθαρχίας και προοπτικής ανάπτυξης.
Όμως η ωμή πραγματικότητα είναι ότι οι δανειστές - ανά τον κόσμο - δεν συγκινούνται, πρόσωπο το οποίο έχουν επιδείξει σε κάθε ευκαιρία που τους δόθηκε.
Έτσι, από την Κυριακή τα μεσάνυχτα εκφράστηκαν οι αντιρρήσεις στη νέα πολιτική, σε σημεία τα οποία η κυβέρνηση των 15 ημερών καλείται να ξεκαθαρίσει μέχρι το Eurogoup της Τετάρτης προκειμένου να αποφευχθεί η μετωπική σύγκρουση που δεν θέλει κανείς.
Κι αυτά τα σημεία είναι τα εξής:
-Το ασφαλιστικό. Σε καμιά περίπτωση δεν επαρκεί η θέση της μεταφοράς πόρων από ένα «ταμείο εθνικού πλούτου» που είναι άγνωστο ποια περιουσιακά στοιχεία θα ενσωματώσει (τα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες που δεν έχουν ακόμη βρεθεί, τα έσοδα από πωλήσεις ακινήτων των ταμείων ή ότι άλλο) για να αντιμετωπιστούν τα ελλείμματα του ασφαλιστικού
-Οι αποκρατικοποιήσεις και η τύχη τους, καθώς μέχρι τώρα προβλεπόταν ότι τα έσοδα του ΤΑΙΠΕΔ θα διατίθενται για την αποπληρωμή του χρέους
-Οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις στο κεφάλαιο που προβλέπουν την επαναφορά της μετενέργειας και των τριετών που αν εφαρμοστούν, θα επιβαρύνουν απότομα το σύνολο των οικονομίας (δημόσιο και ιδιωτικό τομέα) με πρόσθετο μισθολογικό κόστος.
Ας ξεκαθαρίσει λοιπόν η κυβέρνηση τις «γκρίζες ζώνες» κι ας περιοριστούμε όλοι στην επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων των κοινωνικών εταίρων και τη σταδιακή αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, θέσεις του κ. Τσίπρα που επικροτούν οι ευρωπαίοι.
Ίσως αυτά αρκούν για επιτυχή έκβαση των διαπραγματεύσεων που θα καθορίσει τη ζωή όλων μας τα επόμενα χρόνια...
Η σπασμένη φωνή του πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα διαβάζοντας τις τελευταίες αράδες των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης στη Βουλή, αναμφίβολα, συγκίνησε την Ελλάδα.
Οχι μόνο γιατί...
άγγιξε την πιο ευαίσθητη χορδή των πολιτών, το συναίσθημα, αλλά γιατί αποκαλύφθηκε η πίεση που έχει δεχθεί από τους ευρωπαίους στη σκληρή διαπραγμάτευση για την αλλαγή της οικονομικής πολιτικής από την ακραία λιτότητα σε μια πιο ισορροπημένη συνταγή δημοσιονομικής πειθαρχίας και προοπτικής ανάπτυξης.
Όμως η ωμή πραγματικότητα είναι ότι οι δανειστές - ανά τον κόσμο - δεν συγκινούνται, πρόσωπο το οποίο έχουν επιδείξει σε κάθε ευκαιρία που τους δόθηκε.
Έτσι, από την Κυριακή τα μεσάνυχτα εκφράστηκαν οι αντιρρήσεις στη νέα πολιτική, σε σημεία τα οποία η κυβέρνηση των 15 ημερών καλείται να ξεκαθαρίσει μέχρι το Eurogoup της Τετάρτης προκειμένου να αποφευχθεί η μετωπική σύγκρουση που δεν θέλει κανείς.
Κι αυτά τα σημεία είναι τα εξής:
-Το ασφαλιστικό. Σε καμιά περίπτωση δεν επαρκεί η θέση της μεταφοράς πόρων από ένα «ταμείο εθνικού πλούτου» που είναι άγνωστο ποια περιουσιακά στοιχεία θα ενσωματώσει (τα έσοδα από τους υδρογονάνθρακες που δεν έχουν ακόμη βρεθεί, τα έσοδα από πωλήσεις ακινήτων των ταμείων ή ότι άλλο) για να αντιμετωπιστούν τα ελλείμματα του ασφαλιστικού
-Οι αποκρατικοποιήσεις και η τύχη τους, καθώς μέχρι τώρα προβλεπόταν ότι τα έσοδα του ΤΑΙΠΕΔ θα διατίθενται για την αποπληρωμή του χρέους
-Οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις στο κεφάλαιο που προβλέπουν την επαναφορά της μετενέργειας και των τριετών που αν εφαρμοστούν, θα επιβαρύνουν απότομα το σύνολο των οικονομίας (δημόσιο και ιδιωτικό τομέα) με πρόσθετο μισθολογικό κόστος.
Ας ξεκαθαρίσει λοιπόν η κυβέρνηση τις «γκρίζες ζώνες» κι ας περιοριστούμε όλοι στην επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων των κοινωνικών εταίρων και τη σταδιακή αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, θέσεις του κ. Τσίπρα που επικροτούν οι ευρωπαίοι.
Ίσως αυτά αρκούν για επιτυχή έκβαση των διαπραγματεύσεων που θα καθορίσει τη ζωή όλων μας τα επόμενα χρόνια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου