Κυβέρνηση για την Ελλάδα!

 του ΝΙΚΟΥ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ
Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ των τριών πολιτικών αρχηγών, που έλαβαν κατά τη σειρά εκλογής των κομμάτων τους την εντολή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να διερευνήσουν το ενδεχόμενο σχηματισμού κυβέρνησης και να παρουσιάσουν ένα βιώσιμο σχήμα στη Βουλή, προκαλεί στους πολίτες έντονη ανησυχία και βαθύ προβληματισμό. Η παρατεταμένη ακυβερνησία σε μια τόσο κρίσιμη για τη χώρα και την πορεία της περίοδο θα ήταν αναμφίβολα εξαιρετικά επιζήμια.......
, αν όχι καταστροφική. Και πάντως σίγουρα το νόημα του πρόσφατου εκλογικού αποτελέσματα δεν ήταν αυτό. Δεν ήταν η εκ νέου προσφυγή στις κάλπες εντός ολίγων εβδομάδων. Οι πολίτες με την ετυμηγορία τους της 6ης Μαΐου έστειλαν στα κόμματα και στις ηγεσίες τους σαφές μήνυμα συναίνεσης και συνεργασίας, για το καλό του τόπου.

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ εβδομάδα υπήρξε απογοητευτική. Σαμαράς, Τσίπρας, Βενιζέλος και Κουβέλης επέλεξαν, σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας, είναι η αλήθεια, αλλά πάντως όλοι, να θέσουν το συμφέρον των κομμάτων τους υπεράνω της αδήριτης ανάγκης για εθνική συνεννόηση. Ο νέος πολιτικός χάρτης που προέκυψε από τις κάλπες των τελευταίων εθνικών εκλογών αναγιγνώσκεται με διαφορετικό τρόπο από κάθε αρχηγό, ανάλογα με τα κομματικά γυαλιά που φοράει και συχνά σε συνάρτηση με προσωπικές φιλοδοξίες και προσωπικούς σχεδιασμούς. Οι συζητήσεις που είχαν μεταξύ τους τις τελευταίες ημέρες για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης προσέλαβαν τελικά τον χαρακτήρα σκληρής παρτίδας πόκερ, με τους «παίκτες» να μπλοφάρουν ή να κρατούν κλειστά τα χαρτιά τους, για να αιφνιδιάσουν τον πολιτικό αντίπαλο, φορτώνοντάς τον με πολιτικό κόστος για την αποτυχία των διαπραγματεύσεων και την εκ νέου προσφυγή στις κάλπες, που φαντάζει πλέον ως το πιθανότερο ενδεχόμενο.

ΠΡΑΓΜΑΤΙ, αν και η νέα διερευνητική προσπάθεια, που αναλαμβάνει τώρα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αποτύχει, η χώρα θα οδηγηθεί στα μέσα Ιουνίου και πάλι σε εκλογές. Εκλογές στις οποίες, ανεξάρτητα από τις αυξομειώσεις των κομματικών δυνάμεων, το πιθανότερο είναι ότι και πάλι δεν θα υπάρξει κυβερνητική αυτοδυναμία για κανέναν εκ των μονομάχων. Είναι, λοιπόν, προφανές ότι για να αποκτήσει η χώρα κυβέρνηση, είτε τώρα, με την πρωτοβουλία του κ. Κάρολου Παπούλια, είτε την επόμενη μέρα μιας νέας εκλογικής αναμέτρησης, θα απαιτηθούν αμοιβαίες υποχωρήσεις των κομματικών ηγεσιών, που θα πρέπει να παραμερίσουν πολιτικούς και προσωπικούς εγωισμούς και αγκυλώσεις και να καταλήξουν σε μία minimum προγραμματική συμφωνία χάριν του εθνικού συμφέροντος. Και από μια τέτοια κυβέρνηση εθνικού σκοπού δεν μπορεί να λείπει κανείς. Ιδίως οι δυνάμεις, παλαιές και νέες, που ενισχύθηκαν σημαντικά στις τελευταίες εκλογές. Διαφορετικά η χώρα θα κινδυνεύσει με πλήρη και «άτακτη» χρεωκοπία και βέβαια με έξοδο από την ευρωζώνη, που θα υποθηκεύσει το μέλλον της για πολλές δεκαετίες...

ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ με την ψήφο της 6ης Μαΐου έδωσαν τη «φωτογραφία» της κυβέρνησης που επιθυμούν. Θέλουν κυβέρνηση ελληνική και όχι «παράρτημα» της τρόικας, κυβέρνηση με φωνή και πυγμή, ικανή να διατηρήσει τη χώρα στην ευρωζώνη, χωρίς όμως να μετατραπεί το ευρώ σε «αγχόνη» για τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, που ήδη στενάζουν από τη φτώχεια και την ανεργία. Η νέα κυβέρνηση πρέπει να διαπραγματευθεί σκληρά τον επαναπροσδιορισμό της σχέσης μας με την Ευρώπη και τους δανειστές μας, με τρόπο που θα διασφαλίζει παράλληλα και την παραμονή μας στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα αλλά και την κοινωνική συνοχή στο εσωτερικό της χώρας.

Η ΦΤΩΧΕΙΑ, η πείνα, η ανεργία, δεν ταιριάζουν στην εικόνα της σύγχρονης ουμανιστικής Ευρώπης που κάποτε ονειρευτήκαμε. Και η πολιτική της λιτότητας πρέπει στο εξής να αφορά μόνο την κρατική και κομματική σπατάλη και ρεμούλα. Οχι τον μισθοσυντήρητο και τον χαμηλοσυνταξιούχο συμπολίτη μας. Ας βρουν επιτέλους τον τρόπο να αντιμετωπίσουν την φοροδιαφυγή των «ρετιρέ» και να περιορίσουν την πάντοτε ανθούσα παραοικονομία. Και ας αξιοποιήσουν κάποτε την τεράστια κρατική περιουσία. Οι λιποθυμίες παιδιών από ασιτία στα σχολεία, στην Ευρωπαϊκή Ενωση του 2012, δεν αποτελούν ένδειξη πολιτισμού, αλλά βαρβαρότητας. Απέναντί της μπορούμε και πρέπει να είμαστε όλοι μαζί ή έστω οι περισσότεροι. Τώρα ή μετά τις νέες εκλογές... Ο χρόνος πιέζει. Και οι κίνδυνοι είναι πολλοί και δυστυχώς ορατοί...real.gr/