Είναι φανερό ότι ο λαϊκισμός περισσεύει αυτές τις μέρες και όσοι γνωρίζουν κάτι περισσότερο για πρόσωπα και πράγματα της πολιτικο-δημοσιογραφικής ζωής, έχουν καταλάβει πως κάποιοι θέλουν να μας έχουν στο ταψί και να μας τηγανίζουν. «Ξημερώνει μια καινούργια μέρα» είπε οΠρωθυπουργός στην έναρξη της συνέντευξης τύπου που έδωσε στις Βρυξέλλες μετά τη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Ευρωζώνης και ευχαρίστησε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες των οποίων οι θυσίες έδωσαν στη χώρα αξιοπιστία και ισχυρή διαπραγματευτική ισχύ. «Επιδιώξαμε να οικοδομήσουμε πάνω στα θετικά της απόφασης του Ιουλίου και να εξασφαλίσουμε μια καλύτερη συμφωνία. Παρά τις πρωτοφανείς αντιξοότητες καταφέραμε να πετύχουμε το στόχο μας.»
ΟΜΩΣ οι τιμητές περίμεναν στη γωνία κι άρχισαν τις κατηγόριες για εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων κ.λπ. Πουθενά δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο. Ωρύεται ο Σαμαράς ότι πρέπει "να διαφυλάξουμε την εθνική μας κυριαρχία, που δεν δικαιούμαστε, δεν μπορούμε και δεν έχουμε κανένα απολύτως λόγο να την παραδώσουμε. Σε κανένα! Και με οποιοδήποτε τρόπο… Άλλωστε, μας το απαγορεύει το Σύνταγμα και δεν το επιτρέπουν, ούτε οι Ευρωπαϊκές Συνθήκες...". Δεν στέκουν σε σχολιασμό τα λόγια του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Μιλάει σαν μαθητής του Δημοτικού. .......
Ωστόσο, θα πρέπει να ξέρει μερικά απλά πράγματα και αυτός αλλά κι όλοι εκείνοι οι τηλε-δημοσιογράφοι και τηλε-σχολιαστές. Κανείς και πολύ περισσότερο ο πρωθυπουργός δεν είπε ότι εκχωρούμε κυριαρχικά μας δικαιώματα που έχουν σχέση με την εθνική μας κυριαρχία. Θα τους θυμίσω ότι πριν μερικά χρόνια (8 Φεβρουαρίου 2005), όταν η τότε πρόεδρος της Βουλής Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη, ακολουθούμενη και από τα άλλα μέλη του προεδρείου ανακοίνωσε στον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Kάρολο Παπούλια το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας της Bουλής και κατά την προσφώνηση είπε και τα εξής:
«Aναλαμβάνετε, κ. Πρόεδρε, την Προεδρία της Δημοκρατίας, για μία πενταετία, όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις: H ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Eυρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμαστεί, ενδεχομένως, από νέες μορφές διακυβέρνησης».
Θα παραθέσω και το σχετικό απόσπασμα άρθρου του δημοσιογράφου Αντώνη Καρκαγιάννη στην εφημερίδα "Καθημερινή" για το θέμα αυτό:
Mέσα στον ορυμαγδό των «αποκαλύψεων», που τραβούν την προσοχή μας και συσκοτίζουν τη σκέψη μας αυτές τις μέρες, λίγοι πρόσεξαν και ακόμη λιγότεροι ασχολήθηκαν με την περικοπή αυτή από την προσφώνηση της κ. προέδρου της Bουλής. Mερικές εφημερίδες δεν δημοσίευσαν καν αυτήν την περικοπή. Oι περισσότεροι νομίσαμε ότι τα λόγια της εντάσσονται στο τελετουργικό μέρος της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Oμως, η κ. Aννα Ψαρούδα - Mπενάκη λόγω αξιώματος, αλλά και λόγω χαρακτήρα και συγκρότησης, δεν θα έλεγε κάτι εν τη ρύμη ενός τελετουργικού λόγου. Διακεκριμένη νομικός ξέρει να οργανώνει τον λόγο της και να κυριολεκτεί. Aυτά που είπε ήθελε να τα πει, απηχούν τις σκέψεις της και ενδεχομένως τις ανησυχίες της και κατά κάποιο τρόπο ήθελε να να προειδοποιήσει τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας και περισσότερο εμάς.
Tρία είναι τα σκοτεινά σημεία της περικοπής: Πρώτο αυτό που αναφέρεται στον περιορισμό των συνόρων. Mέχρι τώρα νομίζαμε ότι η Eυρωπαϊκή Eνωση συναποτελείται από ανεξάρτητα εθνικά κράτη, το καθένα από τα οποία διαθέτει εθνική επικράτεια και συνεπώς σύνορα. Nομίζαμε κάτι περισσότερο ή ελπίζαμε: Oτι η Eυρωπαϊκή Eνωση αποτελεί εγγύηση για τα σύνορα και την ακεραιότητα των κρατών - μελών της και ότι αυτή η εγγύηση είναι που ουσιαστικά χαράσσει και τα δικά της σύνορα, τη δική της «επικράτεια» που θα είναι και το αποφασιστικό βήμα της πολιτικής ολοκλήρωσης, πολύ περισσότερο ίσως από τη Συνταγματική Συνθήκη. Σε κάθε περίπτωση κανείς δεν μπορεί να φαντασθεί μια Eυρωπαϊκή Eνωση, όπου η Γαλλία, για παράδειγμα, θα αντιμετωπίσει διεκδικήσεις της Γερμανίας στην Aλσατία και τη Λωραίνη ή η Eλλάδα διεκδικήσεις της Tουρκίας. Eνδεχομένως η κ. πρόεδρος της Bουλής, εννοούσε ότι θα αλλάξει ο ρόλος και η σημασία των εθνικών συνόρων, αλλά και πάλι απαιτούνται διευκρινίσεις.
Tο δεύτερο σημείο αφορά τον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας και αυτόν τον περιορισμό τον ζούμε ήδη. Δικαιολογητική βάση αυτού του περιορισμού είναι η εναρμόνιση των τρόπων και των μεθόδων με τους οποίους οι εθνικές κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν τα εσωτερικά τους προβλήματα, «χάριν της ευημερίας και της ειρήνης», στο σύνολο της E.E. Aυτό το τελευταίο, όμως, αυτό το «χάριν», καθώς και το πώς εννοούμε την «ευημερία» και την «ειρήνη» δεν είναι ποτέ δεδομένο, κάθε φορά και για κάθε θέμα είναι το ζητούμενο. Eίναι π.χ. ζητούμενο αν η Διακήρυξη της Mπολόνιας για την ευρωπαϊκή ανώτατη εκπαίδευση αξίζει για να θυσιάσουμε «μέρος της εθνικής κυριαρχίας» στην άσκηση εκπαιδευτικής πολιτικής. Eν πάση περιπτώσει δεν υπάρχει σήμερα στην E.E. ισχυρό αντιπροσωπευτικό σώμα για να νομιμοποιήσει οποιαδήποτε απόφαση για τα ζητήματα αυτά.
Και για να επανέλθω στον Σαμαρά αλλά και σε όλους εκείνους τους όψιμα ευαίσθητους για την απώλεια ή όχι της εθνικής κυριαρχίας, πού ήσαν τότε που έλεγε τα παραπάνω η Ψαρούδα-Μπενάκη στον τότε νεοεκλεγέντα Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κανείς δεν είχε ενοχληθεί, κανείς δεν βρέθηκε τότε να πει δυο κουβέντες, έτσι να ρίξει μια ντουφεκιά, να δείξει ότι ενοχλήθηκε, ότι θα πρέπει η τότε πρόεδρος της Βουλής να δώσει εξηγήσεις, να μας πει μήπως ήξερε κάποια πράγματα περισσότερα από εμάς τους απλούς πολίτες... Αλλά, βέβαια, είναι απλό.
Από τη στιγμή που μπήκαμε εκεί που θέλαμε, δηλαδή στην Ευρωπαϊκή οικογένεια, ήταν επόμενο ότι θα είχαμε και κάποιους περιορισμούς, όχι όμως τέτοιους που να μας ωθούν σε πολεμικές. Εάν όλοι αυτοί που τώρα μιλάνε για απώλεια εθνικής κυριαρχίας, νομίζουν ότι κάτι δεν πήγε καλά, ας ζητήσουν την "έξοδο" από την Ευρωπαϊκή Ένωση! Ο πνιγμένος όμως, στην προκειμένη περίπτωση, ο Σαμαράς, από τα μαλλιά του πιάνεται. Αξιοποιεί ως έσχατο όπλο τον λαϊκισμό για να κερδίσει πόντους στην πολιτική αρένα. Θέλοντας να κάνει τον αντιπολιτευτικό του έλεγχο πιο δραστικό, οργίζεται και απειλεί και ξιφουλκεί ως άλλος Δον Κιχώτης. Αλλά είναι έλεγχος... άφωνος! Κι επιπλέον ο έλεγχός του δεν είναι πολιτικά ανιδιοτελής. Επιζητεί η παράταξή του να γίνει πλειοψηφία για να κυβερνήσει! Θεμιτό. Αυτός είναι ο κανόνας της Δημοκρατίας.
Αλλά, δυστυχώς, διαπιστώνουμε ότι η πολιτική μας ζωή κυβερνάται από κούφιες λέξεις και από κούφια αισθήματα. Φτάσαμε, δηλαδή, η Δεξιά να μιλάει για ζητήματα τα οποία ουδέποτε την απασχόλησαν. Οι λέξεις του Σαμαρά (και όλων των στελεχών της Δεξιάς πλέον) είναι απλώς ψηφίδες του μωσαϊκού της δημαγωγικής επινοίας. Κι όσο γίνονται πολιτική πράξη είναι άκρως επικίνδυνες. Παραπλανούν την εθνική συνείδηση και την εθίζουν στην κιβδηλεία της κρίσης. Οδηγούν τον λαό στη δημιουργία ψευδών απόψεων και θέσεων και φτάνουμε εκεί που θέλει η αντιπολίτευση, να γίνονται δημοσκοπήσεις και να κερδίζουν "πόντους" όλοι αυτοί που πολιτεύονται μικροκομματικά και μικροπολιτικά.
Είπε ο πρωθυπουργός ότι "μπορούμε να πετύχουμε να δημιουργήσουμε μαζί την παραγωγική Ελλάδα της δικαιοσύνης και της δημιουργίας". Κι ακόμη: «Εμείς θα φτιάξουμε την Ελλάδα και κανένας άλλος για εμάς. Μην περιμένουμε ούτε μάγους ούτε από μηχανής Θεούς να έρθουν να κάνουν την δουλειά. Για όσους ανησυχούν, θέλω να τους καθησυχάσω. Τίποτα μα τίποτα σε αυτήν την συμφωνία δεν θυσιάζει την δυνατότητά μας να πάρουμε τις δικές μας αποφάσεις. Αντίθετα, ανοίγει τον δρόμο ναφύγουμε από εξαρτήσεις»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου