Συνεχώς αναρωτιέμαι αν και πότε η πλειοψηφία του κόσμου θα συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα της εποχής και της πολιτικής κατάστασης. Κι επειδή είμαστε κάποιοι, του κοινού επιπέδου άνθρωποι, που όμως κάτι παραπάνω βλέπουμε κι αυτό που βλέπουμε είναι ότι πάμε κατά διαόλου κι αυτό έχει έναν πολύ δυναμικό χαρακτήρα, λέω ότι δεν μπορούμε να προσφέρουμε... στον εαυτό μας την πολυτέλεια να χάνουμε καιρό. Κι αυτό σημαίνει πως αν δεν σταθούμε το ύψος της ιστορικής ώρας, τα γεγονότα έτσι όπως καταιγιστικά μας επιτίθενται και μέσα στην ιλιγγιώδη τους ορμή, θα μας συνθλίψουν!!!
Δεν ξέρω αν υπάρχουν πολίτες που δεν αισθάνονται την παραμικρή ανησυχία. Αυτοί που ζουν ε πελάγη ευτυχίας μάλλον είναι ο στενός οικογενειακός και κοινωνικός περίγυρος των κυβερνώντων που έχουν οικονομική σχέση με το δημόσιο. Είναι τα αδέλφια, τα ξαδέλφια, τα ανίψια, οι σύντροφοι, οι συντρόφισσες, οι σύζυγοι και διάφοροι τοκιστές και σουλατσαδόροι.
Και γι’ αυτό δεν χρειάζεται αναδίπλωση στην ιδιωτική μας ζωή. Άλλωστε, πώς θ’ αντιμετωπίσουμε αυτή την πολιτική ηγεσία που μας κυβερνά και που είναι κοντόθωρη, και σε γενικές γραμμές ανίκανη, ενώ όπως όλοι πλέον ξέρουμε λέει ψέματα και υποκρίνεται χωρίς συστολή;;;
Όχι λοιπόν στη νωχέλεια και τη θαλπωρή της αναπαυτικής πολυθρόνας. Αλλά θα συμπλήρωνα πως δεν με εκφράζουν και τα συλλαλητήρια υπέρ της αρετής. Τρώμε καθημερινά χαστούκια και γροθιές και κάποτε θα πρέπει να καταλάβουμε ότι θα φέρει κάποιο αποτέλεσμα η σταθερή αντίθεσή μας στη μεθυσφαλή λογική του δερβίση των λέξεων και εννοώ του πρωθυπουργού που θα πρέπει από την πλευρά του να αρκεστεί στον επίζηλο τίτλο του δημαγωγού και άκρατου λαϊκιστή. Έχουμε δικαίωμα να διαδηλώσουμε δυνατά διεκδικώντας εκείνο που ίσως έχουμε χάσει με την παρούσα κυβέρνηση: την ελπίδα και το δικαίωμα στο όνειρο!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου