Τρίτη 25 Αυγούστου 2015

Μια πρόταση για πραγματική συνεννόηση και συνεργασία των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού

gapfofi_24082015.jpg
 Η παραίτηση της κυβέρνησης Τσίπρα και το άνοιγμα του δρόμου για εκ νέου προκήρυξη εκλογών πιθανότατα για τις 20 Σεπτεμβρίου δρομολογεί εξελίξεις σε όλα τα μέρη του πολιτικού φάσματος, ειδικά και στον λεγόμενο χώρο της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας, όπου ο Τσίπρας με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου και την αποχώρηση της αντιμνημονιακής πτέρυγας από τον ΣΥΡΙΖΑ (όπο Λαφαζάνη) στοχεύει στην κατάκτηση αυτού του χώρου, ο οποίος στιςυ σ' αυτές τις εκλογές θα εκφραστεί πολιτικά από την "Λαϊκή Ενότητα" του...
 εκλογές της 25ης Ιανουαρίου εκφράστηκε ως επί το πλείστον από το ΠΑΣΟΚ, το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών και λιγότερο από τη ΔΗΜΑΡ. Ποια είναι τα δεδομένα μέχρι στιγμής, που μόνο ως καλοδεχούμενα μπορούν να χαρακτηριστούν:
 1ον) Υπήρξε χθες κάλεσμα της προέδρου του ΠΑΣΟΚ Φώφης  Γεννηματά για κοινό ψηφοδέλτιο των κεντροριστερών-σοσιαλδημοκρατικών δυνάμεων, εννοώντας φυσικά πρόσωπα, κινήσεις και κόμματα που βρίσκονται αυτή τη στιγμή εκτός του ΠΑΣΟΚ (βλ. εδώ)

2ον) Επίσης χθες υπήρξε ανταπόκριση του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών, όπου σε ανακοίνωσή του έκανε λόγο για πολιτική και εθνική ανάγκη συνεννοήσης και συνεργασίας όλων των δυνάμεων του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού (βλ. εδώ).

3ον) Η ΔΗΜΑΡ από την στιγμή που εξελέγη πρόεδρός της ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος διατυπώνει πάγια το αίτημα για συνεργασία των όμορων πολιτικών χώρων και φαίνεται ότι περισσότερο από ποτέ βρίσκεται κοντά στο να πραγματοποιήσει αυτό το βήμα.

Οι εκλογές που προκήρυξε ο Τσίπρας επιτάχυναν εξελίξεις και διεργασίες που έπρεπε να γίνουν έτσι κι αλλιώς μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων του χώρου, οι οποίες τώρα ενόψει των εκλογών οφείλουν να λάβουν τολμηρές αποφάσεις επιβίωσης και ύπαρξης του χώρου, ο οποίος απειλείται πλέον σοβαρά με εξαφάνιση, μετά και την δεδηλωμένη στροφή Τσίπρα προς τον χώρο του κέντρου. Κι αυτή η πρόθεση Τσίπρα δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη από τις δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού, που πρέπει να συσπειρωθούν για να μην σαρωθούν από τον "νέο ΣΥΡΙΖΑ" που έχει στα σκαριά ο μνημονιακός πλέον Τσίπρας.

Μπροστά σ' αυτή την επιφαινόμενη απειλή, οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, του Κινήματος και της ΔΗΜΑΡ πρέπει να δουν μια ευκαιρία επαναπροσδιορισμού και ανάκαμψης του χώρου και της άποψης, αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται μια σειρά από κινήσεις και ενέργειες υπέρβασης όλων των μερών, αλλά ειδικά μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Κινήματος, προκειμένου αυτή η ευκαιρία να λάβει σάρκα και οστά και φυσικά ο καθένας που λαμβάνει μέρος στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης πρέπει να διανύσει την απόσταση που του αναλογεί, προκειμένου να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό για τον χώρο. Και φυσικά πρέπει να αξιοποιηθούν τα πλεονεκτήματα που το κάθε κόμμα διαθέτει, αφήνοντας μειονεκτήματα, πάθη και αντιπαραθέσεις για μετά τις εκλογές.

Το ΠΑΣΟΚ έχει αυτή τη στιγμή στο τιμόνι του την Φώφη Γεννηματά, μια πολιτικός που κάνει περισσότερο "γκελ" στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ από τον Βαγγέλη Βενιζέλο, που πέρα της διαχρονικά χαμηλής δημοφιλίας του, ταυτίστηκε πάρα πολύ με την κυβέρνηση Σαμαρά, την οποία ο ελληνικός λαός αποδοκίμασε κατηγορηματικά στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, με σημαντικές μάζες παραδοσιακών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ να ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ για να φύγει η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Το γεγονός ότι στις 14 Ιουνίου η ενεργή βάση του ΠΑΣΟΚ ψήφισε την Γεννηματά για πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ουσιαστικά παρείχε εξουσιοδότηση διεύρυνσης και έναρξης διαλόγου με τον κόσμο του Κινήματος, σ' αντίθεση με ότι θα συνέβαινε σε περίπτωση εκλογής του Λοβέρδου ή του Κωνσταντινόπουλου, οι οποίοι έχουν ταυτιστεί με την πλευρά Βενιζέλου.

Το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών από την άλλη στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου κατάφερε στα ψηφοδέλτιά του να συστρατεύσει μια γενιά νέων ανθρώπων, άκρως πολιτικοποιημένη και με περγαμηνές, η οποία μπορεί με την μαχητικότητά της να αποτέλεσει την καλύτερη μαγιά για τη μετάβαση εν γένει του χώρου σε μια νέα εποχή. Ο Παπανδρέου κατάφερε να εμπλέξει στην πολιτική διαδικασία νέα στελέχη άφθαρτα χωρίς κυβερνητικό και κομματικό παρελθόν, στέλνοντας το μήνυμα της ανανέωσης που έχει ανάγκη όσο τίποτε ο χώρος, τόσο σε επίπεδο προσώπων, όσο και σε επίπεδο ιδεών και πολιτικών. Έχοντας και τη δεδηλωμένη θέση του ίδιου, ακόμα και μετά τις εκλογές, ότι θα συμβάλλει προσωπικά στον διάλογο και τη συνεννόηση των δυνάμεων του χώρου, χωρίς να ζητά προσωπικά ανταλλάγματα και διευθετήσεις, μπορεί να αποτελέσει την ασφαλέστερη εγγύηση για να παραχθεί κάτι το πραγματικά καλό και ωφέλιμο για τη χώρα και τον χώρο.

Από κει και πέρα, πέρα του καλού εαυτού ΠΑΣΟΚ και Κινήματος, υπάρχει και ο κακός εαυτός, που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εμφανιστεί αυτή τη στιγμή, που φάινεται ότι έχει ανοίξει ένας ουσιαστικός διάλογος. Για να μην ακυρωθεί το εγχείρημα της συνεργασίας εν τη γενέσει του, πρέπει κατά την άποψή μας να τηρηθούν μια σειρά από προϋποθέσεις:

1ον) Να μην επιτρέψουν αυτοί που θα κάτσουν στο τραπέζι να επικρατήσουν παλαιά πάθη και κόντρες που αφήνουν παγερά αδιάφορη την ανησυχούσα βάση του χώρου. Πρέπει να μπουν κανόνες συνεργασίας και να οικοδομηθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ αυτών που θα κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, πάντοτε με σεβασμό και καλοπιστία.

2ον) Να μην καταλήξει το εγχείρημα σε τεχνητές συγκολλήσεις κορυφής, οι οποίες θα μεριμνήσουν αποκλειστικά για την "αποκατάσταση" προσώπων στον βουλευτικό θώκο. Το γεγονός ότι αυτές οι εκλογές θα γίνουν με λίστα, ελλοχεύουν τον κίνδυνο συναλλαγής κάτω από το τραπέζι και πίσω από τις κουρτίνες. Αυτό που διακυβεύεται δεν είναι η προσωπική τύχη κανενός, παρά μόνο η πολιτική επιβίωση του χώρου. Η βάση  και τα μικρά και μεσαία στελέχη πρέπει να έχουν την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή και να μην γίνει ο ψηφολέκτης και η πατερίτσα οποιουδήποτε που θέλει να παραγοντίσει για προσωπικό όφελος. Επείγει να δοθεί η προοπτική, να ξαναβρεθεί το όραμα που θα εμπνεύσει και θα διαπεράσει οριζόντια και κάθετα τη βάση της λεγόμενης "δημοκρατικής παράταξης".

3ον) Η όποια συμπόρευση και συνεργασία δεν πρέπει να έχει εφάπαξ χαρακτηριστικά μόνο για τις εκλογές. Ο ευρύτερος χώρος του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε βαθιά ιδεολογική και πολιτική κρίση, που αποτέλεσε και αίτιο δημιουργίας του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών. Εφόσον επιτευχθεί η συνεννόηση, τα προβλήματα του χώρου θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν και πρέπει οπωσδήποτε να συζητηθούν σε ένα ιδρυτικό και αντιπροσωπευτικό Συνέδριο που θα λάβει χώρα την επομένη των εκλογών. Σ' αυτό το Συνέδριο πρέπει να συζητηθούν τα πάντα, από όνομα και σύμβολα, μέχρι ιδεολογικά στίγμα και καταστατικό. Και φυσικά αυτό το Συνέδριο πρέπει να αποτελέσει κάλεσμα όλων των προοδευτικών δυνάμεων του χώρου και να αξιοποιηθεί το καλύτερο στελεχιακό δυναμικό, προσελκύοντας παράλληλα προσωπικότητες που μπορούν να προσφέρουν σε επίπεδο πολιτικής και ιδεολογικής συγκρότησης.

4ον) Δεν πρέπει να γίνει υφαρπαγή της ψήφου. Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, η πρόταση Παπανδρέου ψηφίστηκε από 155.000 συμπολίτες μας. Το ΠΑΣΟΚ και η προεδρός του θα πρέπει να δείξουν ότι δεν θέλουν μόνο τις ψήφους, αλλά και την ενεργό συμμετοχή των μελών του Κινήματος στις διαδικασίες που πρέπει οπωσδήποτε να εκκινήσουν μετά τις εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ εξέλεξε τα όργανά και τις τοπικές του, ωστόσο πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι το ΠΑΣΟΚ και ο χώρος χωρίς μετέξελιξη σ' έναν νέο τύπου κόμματος, που θα πάρει διαζύγιο με πρακτικές και νοοτροπίες του παρελθόντος δεν πρόκειται να κρατήσει πολύ στη ζωή, παρά την όποια εκλογική του αύξηση σ' αυτές τις εκλογές.

5ον) Να υπερασπιστεί ο χώρος το μεταρρυθμιστικό κεκτημένο της περιόδου 2009-2011, όχι μόνο ως δικαίωση ενός προσώπου ή μιας κυβέρνησης, αλλά ως κοινή συγκολλητική ουσία πάνω στην οποία ο χώρος θα μπορέσει να υπερασπιστεί την διαχρονική του προσφορά στο τόπου, αλλά και ως βάση πάνω στην οποία θα χτιστούν ιδέες και προτάσεις για την αλλαγή της χώρας και την απεμπλοκή της από την μέγγενη των μνημονίων. Ο χώρος πρέπει να παρουσιαστεί μ' ένα αφήγημα, χωρίς "μαύρες τρύπες" και χρονικά χάσματα που εξυπηρετούν προσωπικές διαδορμές και μόνο. Αυτή είναι η κληρονομιά του χώρου κι αυτή την κληρονομιά οφείλει να την διαφυλάξει, να την εμπλουτίσει, να την μεταδώσει στο εκλογικό σώμα.

Οι παραπάνω προϋποθέσεις πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά και όχι διαζευκτικά, προκειμένου να βγει κάτι καλό για την παράταξη και την πατρίδα. Εφόσον πληρωθούν αυτές οι προϋποθέσεις στο ακέραιο, θα μπορούσε να συζητηθεί μεταξύ των επικεφαλής ποια εκλογική επιτροπή εκλογικού αγώνα, αλλά και ποια επιτροπή επεξεργασίας θέσεων και προγράμματος θα μπορούσαν να συγκροτηθούν- σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο-, με εκπροσώπηση που θα συμφωνηθεί μεταξύ τους και με πρόσωπα κοινής αποδοχής, που θα αναλάβουν όχι μόνο να καταρτίσουν τα καλύτερα δυνατά ψηφοδέλτια και να διεξάγουν την προεκλογική μάχη, αλλά και να αναλάβουν την επεξεργασία προγραμματικών θέσεων για το σήμερα και το αύριο της παράταξης. Αυτές μάλιστα οι επιτροπές, ιδιαίτερα αυτή του προγράμματος, θα μπορούσαν να είναι ανοιχτές σε προσωπικότητες και κινήσεις που αποδεδειγμένα μπορούν να προσδώσουν ένα διακριτό ιδεολογικό στίγμα, ως προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης.

Για να μπορέσει ο χώρος να επιβιώσει και να προσελκύσει ξανά μάζες ψηφοφόρων που έφυγαν από τις τάξεις του, πρέπει να υποσχεθεί σ' αυτές τις μάζες αλλαγή και ανανέωση, ανοίγοντας το παιχνίδι της συμμετοχής αντιπροσωπευτικά σε αξιόλογους ανθρώπους που αυτή τη στιγμή βρίσκονται εγκλωβισμένοι ή αισθάνονται ότι δεν έχουν πολιτική έκφραση. Αν δεν ικανοποιηθούν αυτές οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις, αν επιλεγεί ο δρόμος των συγκολλήσεων και των απορροφήσεων, η όποια συνεργασία θα είναι ευκαιριακή, με "μισή και βαριά καρδιά", επιρρεπής σε ρεβανσισμούς και διαιρέσεις από τις οποίες ο χώρος δεν έχει ανάγκη πλέον. 

Λογικές αθροίσματος κουκιών και πρόσθεσης ποσοστών πρέπει να μείνουν μακριά από το τραπέζι. Εφόσον ευοδωθεί το εγχείρημα, εκκινά μια δύσκολη μάχη, όπου η δημοκρατική παράταξη πρέπει να παρουσιάσει μια πειστική πρόταση και μια ακόμα πειστικότερη προοπτική για το μέλλον της πατρίδας. Η μάχη αυτή θα είναι από το μηδέν, ψήφο με ψήφο, σε μια εκλογική αναμέτρηση εντελώς απρόβλεπτη και αχαρτογράφητη. Αυτό το εγχείρημα πρέπει να εργαστεί για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας και της σοβαρότητας του πολιτικού συστήματος, άρα πάνω απ' όλα αυτοί που θα το εκφράσουν θα πρέπει να βγάλουν προς τα έξω περίσσια αξιοπιστία και σοβαρότητα, με ταπεινότητα και αυτοπεποίθηση. Ο κόσμος της δημοκρατικής παράταξης είναι αρκετά ταλαιπωρημένος και πλέον δύσκολα πιστεύει παχιά λόγια και τσιτάτα.

Για να υπάρξει παρών, πρέπει να δοθεί ρητή υπόσχεση μέλλοντος και άμβλυνσης των διαφορών του παρελθόντος, διαφορετικά ο καθένας θα μείνει στη γωνιά με το παρελθόν του, έχοντας εξασφαλίσει άρον άρον το παρών του και έχοντας καταδικάσει δια παντός το μέλλον το δικό του και της παράταξης..
- See more at: http://epikairo.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου