Η τελευταία δημοσκόπηση πριν τα -κατά Παπαδημούλη- μπάνια του λαού καταγράφει δύο απλές αλήθειες, αφενός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ο Τσίπρας είναι ο προς ώρας κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού και αφετέρου ότι ο τόπος δεν διαθέτει ουσιαστικά αντιπολίτευση, που να μπορεί να αποτελέσει έναν εναλλακτικό πυλώνα εξουσίας. Κοινό σημείο και των δύο θεωρήσεων; Ότι για πρώτη φορά συνυπάρχει μια αδύναμη κυβέρνηση (μειοψηφίας μην ξεχνιόμαστε) με μια αδύναμη .....
αντιπολίτευση, που καλούνται να σηκώσουν στις πλάτες τους ένα πανίσχυρο τρίτο μνημόνιο και τρίτο δάνειο, με το μέλλον και τις συνέπειες να φαντάζουν αυτή τη στιγμή άδηλα.
Το πολιτικό σύστημα χωλαίνει, με απλά λόγια δεν έχει δύο ισουψή πόδια για να σταθεί και αν δεν αλλάξει άρδην η κατάσταση, αυτό το τρέκλισμα που βιώνει τώρα, με το περίεργο καθεστώς της συμπολιτευόμενης-αντιπολίτευσης και της αντιπολιτευόμενης συμπολίτευσης, να καταλήξει σε μια πτώση με πάταγο όπου μπροστά της τα δαιμόνια των εκλογών του Μαϊου του 2012 θα φαντάζουν ανάμνηση παιδικού πάρτυ.
Επειδή ακριβώς το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να αλλάξει από μόνο του, περιμένει να καθοριστεί από το τι θα κομίσει η ψήφιση του τρίτου μνημονίου, λες και όλοι οι πολιτικοί παίκτες έχουν βάλει την χώρα στον αυτόματο μέχρι την ψήφιση της συμφωνίας, περιμένοντας να ασκήσουν και να παράξουν πολιτική (ενδεχομένως μεσούσης της προεκλογικής περιόδου) μετά τη ψήφιση του νέου μνημονίου, που ενώ τώρα φαντάζει νομοτελειακό, ταυτόχρονα θα οδηγήσει και στην εμπέδωση του παραδόξου και με την βούλα της λαϊκής εντολής πάντα.
Βλέποντας την πρόθεση ψήφου της Metron Analysis, καταλαβαίνει κανείς ότι όλοι μα όλοι χάνουν, πέρα του συμπαθούς Λεβέντη. Κανένα κόμμα δεν καταφέρνει να εμπλέξει νέες κοινωνικές ομάδες ή δεν παρατηρείται και η "ανταλλαγή εκλογικής πελατείας" μεταξύ των κομμάτων. Ο αντιμνημονιακός Σαούλ που έγινε Παύλος Τσίπρας δεν πείθει κανέναν για τον ρεαλισμό του, γιατί πάνω απ' όλα δεν πείθει τον εαυτό του. Ο Μεϊμαράκης προφανώς και θα δώσει τη μάχη της επιβίωσης της ΝΔ, με τις αναφορές περί "κοινωνικού μεταρρυθμιστικού κέντρου" να αποπνέουν μια χιλιοειπωμένη μπαγιατίλα. Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ από την άλλη προβάλλουν ως αίτημα να λειτουργεί απλά καλά μια καλή κυβέρνηση, με το μόνο ευχάριστο να φαντάζει η σωτήρια εκλογική καθίζηση του Πάνου Καμμένου, ο οποίος θα προσπαθήσει πάση θυσία να αποφύγει τη μοναδιαία μοίρα Καρατζαφέρη-Κουβέλη, όπου η σύμπραξη σε κυβέρνηση και αυτόνομη κάθοδος συνοδεύτηκε και από εκλογικό αφανισμό, είτε συμπαρατασσόμενος με τον κυβερνητικό του εταίρο, είτε ανταποκρινόμενος στο υποτιθέμενο κάλεσμα επιστροφής Μεϊμαράκη στη ΝΔ.
Σε κάθε περίπτωση ο Τσίπρας είναι πρώτος, επειδή δεν υπάρχει σοβαρός δεύτερος να τον ζορίσει και όσο η πίτα των 6 εκατομμυρίων του εκλογικού σώματος ψηφίζει σταθερά στις εκλογές το ενδεχόμενο πολιτικής ηγεμονίας και πιθανής αυτοδυναμίας θα φαντάζουν εξαιρετικά πιθανές. Αλλά θα μιλάμε για πάνω κάτω την ίδια πίτα ψηφοφόρων, όπου οι όποιες μεταφορές δεν θα γίνουν μεταξύ των κομμάτων, αλλά μεταξύ της ψήφου και της αποχής. Αυτή η δημοσκόπηση ομολογεί και κάτι ακόμη: Τον στραγγαλισμό της πολιτικής αντιπαράθεσης, την κόπωση ιδεολογιών, την παραίτηση αγώνων, όπου ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα κάθεται κάτω από τη σκιά του κοινωνικού χυλού, περιμένοντας ράθυμα να δει που θα κάτσει η μπίλια.
Ωστόσο τα πράγματα φαντάζουν πολύ δυσκολότερα απ' αυτή τη γλαφυρή αφήγηση και πρέπει κάτι άμεσα να γίνει για να κουνηθεί επιτέλους κανένα φύλλο, τώρα μάλιστα που το φύλλο συκής των άλλοτε αντιμνημονιακών δυνάμεων έπεσε κάπου έξω στο προαύλιο του ιδιόκτητου μαγαζιού της Ζωής. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι το πρόβλημα της χώρας είναι πρωτίστως πολιτικό και μετά όλα τα άλλα και πρέπει επιτέλους να κλείσει ο φαύλος κύκλος ρευστότητας που άνοιξε στις σημαδιακές δίδυμες κάλπες του Ιουνίου του 2012. Χρειάζεται επανατοποθέτηση και επανεκκίνηση παρατάξεων, χρειάζεται επιτέλους μια εκ νέου χάραξη πολιτικών διαχωριστικών γραμμών, απαιτείται επιστροφή των ιδεολογιών, μα πάνω απ' όλα μια ανανέωση σε ιδέες και οράματα για το σήμερα και το αύριο της πατρίδας.
Οι καιροί είναι πονηροί, γι αυτό οφείλουμε εμείς από την πλευρά μας να γίνουμε έστω και ελάχιστα πονηρότεροι..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου