Τη Δευτέρα δεν μπορείς να πεις ότι δεν γνώριζες

Παναγιώτης Παπαχατζής

Είχα εχθές, μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με φίλο που κλίνει προς το ΟΧΙ αλλά δεν είναι και τόσο σίγουρος. Κάποια στιγμή με ρώτησε αν με το ΝΑΙ όλα θα γίνουν όπως πρώτα. Του απάντησα ότι τίποτα πλέον και για μεγάλο χρονικό διάστημα σε αυτή τη χώρα δεν.....

πρόκειται να γίνει ξανά όπως πρώτα. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε το κράτος και οι τράπεζες έχουν, ουσιαστικά, καταρρεύσει.

Την επόμενη μέρα είναι εξαιρετικά δύσκολο να γλυτώσουμε το κούρεμα καταθέσεων ότι και αν ψηφίσουμε. Όπως και να απαλλαχθούμε από τα capital controls. Οι τράπεζες θα χρειαστούν πολύ χρόνο να συνέλθουν. Πολύ.

Και το «Ναι» να επικρατήσει και συμφωνία να γίνει, όπως διαμορφώθηκε πλέον η κατάσταση αυτή την εβδομάδα, τα μέτρα θα είναι εξίσου ή ακόμα πιο σκληρά από αυτά από αυτά για τα οποία καλούμαστε την Κυριακή να ψηφίσουμε. 

Μεταξύ του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, όμως, υπάρχει μία αλλά σημαντική διαφορά. Με το ΝΑΙ και την παραμονή μας στον Δυτικό κόσμο, υπάρχει η ελπίδα, μέσα από δυσκολίες, να σώσουμε οτιδήποτε μπορεί να σωθεί. Δύσκολα. Πολύ δύσκολα. Αλλά υπάρχει ελπίδα. Να κάνουμε επιτέλους και εμείς σαν λαός την αυτοκριτική μας και να αλλάξουμε αυτά που έπρεπε, εδώ και χρόνια να αλλάξουμε. Και σταδιακά να επανέλθουμε, πιο δυνατοί από πριν.

Με ένα ΟΧΙ, που δηλώνει εκκωφαντική άρνηση να συνεχίσουμε στην Ευρώπη και το Ευρώ, η Δευτέρα θα ξημερώσει σκοτεινή. Απομονωμένοι από ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, χωρίς τη δυνατότητα να εισάγουμε και να εξάγουμε το οτιδήποτε. Με σοβαρές ελλείψεις βασικών αγαθών και καυσίμων για μεγάλο χρονικό διάστημα. Με μια οικονομία και αγορά που θα καταρρέει σταδιακά μέχρι να υποχρεωθούμε να πάμε σε δικό μας νόμισμα. Ακόμα και τότε, όμως, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα προς το καλύτερο. Το χρέος μας, τόσο το δημόσιο όσο και το ιδιωτικό, θα συνεχίσει να είναι σε ευρώ, την ώρα που θα πληρωνόμαστε όλοι σε δραχμές. Οι εισαγωγές θα είναι ελάχιστες. Δε θα συνεχίσω με όλα όσα συμβούν γιατί θα με πεις κινδυνολόγο. Ελπίζω, μόνο, να μη χρειαστεί να μάθουμε αν έχω δίκιο ή όχι. 

Είναι αρκετοί αυτοί που πιστεύουν ότι θα επιστρέψουμε στην Ελλάδα της δραχμής της μεταπολίτευσης, κάτι που τους προκαλεί μια θετική νοσταλγία. Ξεχνάμε όμως ότι η Ελλάδα της μεταπολίτευσης πορεύθηκε μέσα από την ασφάλεια που μας παρέχει η Ευρωπαϊκή Ένωση, ακόμα και στα χρόνια της δραχμής. Με χρηματοδοτήσεις και προγράμματα που στήριξαν υποδομές και επαγγελματίες. Δυστυχώς μια επιστροφή στη δραχμή, τώρα, θα είναι μετάβαση στην απομονωμένη, φτωχή και φοβική μετακατοχική Ελλάδα. 

Η επιλογή αυτή την Κυριακή είναι προσωπική υπόθεση του καθενός. Εγώ επιλέγω ελπίδα. Πραγματική ελπίδα. Αυτή που μας διασφαλίζει η παραμονή μας στον δυτικό κόσμο. Με ένα εκκωφαντικό ΝΑΙ. Και με αγώνα την επόμενη μέρα για να ορθοποδήσουμε. Εσύ φίλε έχεις μέχρι την Κυριακή περιθώριο να επιλέξεις τι θα αποφασίσεις. Η απόφαση είναι δική σου και μόνο. Σκέψου απλά με καθαρό μυαλό. Από Δευτέρα δεν μπορείς να πεις ότι δεν ήξερες. Και θα έχεις, θα έχουμε όλοι, να απολογηθούμε μόνο στον εαυτό μας και σε αυτούς που αγαπάμε, για την επιλογή που θα κάνουμε.