Αιωνία Ελλάς. Όπως πάντα πρωτοπόρα. Από χθες είμαστε η πρώτη αναπτυγμένη χώρα στον κόσμο που χρεωκόπησε. Δεν ξέρω αν και πόσοι συνειδητοποιούν τι αυτό σημαίνει. Οι πιο πολλοί ασχολούνται με τις πρακτικές επιπτώσεις που αυτό το "προνόμιο" θα έχει στην καθημερινότητα. Θαρρείς και η τιμή, η υπόληψη, η αξιοπιστία, το αξιόχρεο μιας χώρας δεν υπολογίζεται. Το γεγονός ότι....
στα παγκόσμια φόρα, στα επιστημονικά συνέδρια, στα διεθνή μήντια και στα πανεπιστήμια θα μας αναφέρουν και θα μας φέρνουν ως παράδειγμα αποφυγής είναι άνευ σημασίας. Σφάλλουν οικτρά όσοι νομίζουν πως η διεθνής απαξία δεν αποτιμάται και υλικά. Το κόστος της μουτζούρας είναι μεγάλο. Και για το κράτος και για τις επιχειρήσεις και για τους Έλληνες. Από σήμερα κιόλας το κόστος των διεθνών συναλλαγών για τις ελληνικές εταιρείες θα αυξηθεί κατακόρυφα.
Η δεύτερη επίπτωση είναι οπωσδήποτε διεθνοπολιτική. Θα πρέπει να καταβληθεί μεγάλη προσπάθεια για να μην έχει άμεσα επιπτώσεις σε ζωτικής σημασίας εθνικά συμφέροντα. Και θα πρέπει να περάσει πολύς χρόνος για να σταθούμε με αξιώσεις στην ευρωπαϊκή και διεθνή σκακιέρα. Δυστυχώς, οι παρίες δεν τυγχάνουν, από αρχαιοτάτων χρόνων, καλής μεταχείρισης και τοποθετούνται είτε στα πίσω καθίσματα είτε ακόμη και εκτός αιθούσης. Θα έλεγα μάλιστα ότι οι συζητήσεις στην Τουρκία να αναλάβει η Άγκυρα να πληρώσει το 1,6 δις που χρωστάει η χώρα μας στο ΔΝΤ δεν θα πρέπει να αντιμετωπιστούν μόνον ως μια έξυπνη διπλωματική προβοκάτσια, αλλά και ως μελλοντική απειλή σε περίπτωση που η χώρα απωλέσει την ευρωπαϊκή προστασία. Να προσέξουμε μήπως αντί να "ανήκωμεν στη Δύση", διαγενομένου του χρόνου και των εξελίξεων, οδηγηθούμε να γίνουμε δορυφόροι των σουλτάνων της Ανατολής.
Η τρίτη επίπτωση είναι η ζημία που υφίσταται το ελληνικό δημόσιο. Ζημία άμεση, μεγάλη και ανυπολόγιστη. Κατ' αρχάς, και επειδή η χώρα δεν είναι σε πρόγραμμα, χάνονται ή τέλος πάντων εναπόκειται πλέον στη διακριτική ευχέρεια των δανειστών να μην χαθούν τα 10,9 δισ του ΤΧΣ που ήταν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών καθώς και τα 3,6 δισ. τα οποία ήταν επιστροφές κερδών των κεντρικών τραπεζών από ελληνικά ομόλογα. Οι λεγόμενες συστημικές τράπεζες αφελληνίζονται. Εάν δεν υπάρξει συμφωνία, θα περάσουν στα χέρια της ΕΚΤ. Σε ξένα χέρια θα περάσει και το δίκτυο τους στις χώρες της Βαλκανικής, της Τουρκίας και αλλαχού. Στον έλεγχο της ΕΚΤ θα περάσουν και μεγάλες επιχειρήσεις αφού τα δάνειά τους σε ελληνικές τράπεζες καθώς και στεγαστικά ιδιωτών είχαν δοθεί ως ενέχυρα έναντι της ρευστότητας που παρείχε ο Ντράγκι είτε απευθείας είτε μέσω του ELA.
Όπως εύκολα καταλαβαίνει κάποιος η ζημία εκτός από οικονομική είναι και εθνική. Επιπροσθέτως, να σημειώσουμε πως εφόσον δεν υπάρξει συμφωνία και δεν αποκατασταθεί η ρευστότητα οι τράπεζες είναι σίγουρο πως δεν πρόκειται να ανοίξουν στις 7 Ιουλίου. Και φυσικά το capital control, μην έχουμε αυταπάτες, κύριος οίδε πόσο θα διαρκέσει. Αν κάποιος νομίζει ότι είναι θέμα ημερών ή έστω κάποιων ολίγων μηνών προφανώς δεν γνωρίζει ότι στην Κύπρο διήρκεσε σχεδόν δύο χρόνια. Το ημερήσιο όριο ανάληψης αρχικά ήταν 500 ευρώ, στη συνέχεια πήγε στα 300 και μετά στα 100. Εμείς ξεκινήσαμε από 60 και έχει ο Θεός.
Δεν ξέρω αν ο πρωθυπουργός, όταν αποφάσισε τη διακοπή των συνομιλιών και την προκήρυξη δημοψηφίσματος, γνώριζε αυτές τις επιπτώσεις ή δεν τον είχαν ενημερώσει οι αρμόδιοι υπουργοί του όχι μόνον γι' αυτά αλλά και πολλά άλλα που δεν είναι της παρούσης. Αν πάντως γνώριζε τη ζημία του δημοσίου και παρόλα αυτά την αγνόησε οι ευθύνες του είναι πολύ μεγάλες και πολλαπλές. Ενδεχομένως τώρα να τις συνειδητοποιεί. Και αυτός και οι στενοί του συνεργάτες. Ίσως είναι και ένας από τους λόγους που τα δύο τελευταία 24ωρα έχει ανέβει η ένταση στο Μαξίμου και ιδίως μετά την άρνηση των εταίρων-δανειστών να μην δώσουν την παράταση που αιτήθηκε χθες η κυβέρνηση.
Έχω τη γνώμη ότι από σήμερα στον αέρα δεν βρίσκεται μόνον η χώρα, αλλά και η κυβέρνηση. Το δημοψήφισμα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος μόνον καλά δεν προϊονίζονται γι' αυτήν. Μάλιστα θα έλεγα ότι το "όχι" θα είναι χειρότερο αποτέλεσμα για τον Τσίπρα αφού θα πρέπει να διαχειριστεί αυτός και η κυβέρνησή του είτε τη χρεωκοπία και την έξοδο από το ευρώ είτε ένα νέο μνημόνιο πολύ χειρότερο και από την τελευταία πρόταση των Θεσμών. Από σήμερα και μέχρι την Κυριακή του δημοψηφίσματος δεν αποκλείεται να σημειωθούν εξελίξεις που μπορούν ν' αλλάξουν εκτός από τους όρους διεξαγωγής ακόμη και το ίδιο το δημοψήφισμα. Είναι διαφορετικό να ασκείς πολιτική και να διαπραγματεύεσαι όντας εντός Προγράμματος και εντελώς άλλο να κάνεις άλματα χωρίς δίχτυ προστασίας. Στην κυβέρνηση και στην κυβερνητική πλειοψηφία κάποιοι, λένε, το έχουν συνειδητοποιήσει. Δεν είμαι όμως σίγουρος αν μπορούν ή προλαβαίνουν να κάνουν ένα διαφορετικό βήμα προς τα μπρος..
