Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

ΟΙ ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ Η ΑΡΧΗ...


Αποτέλεσμα εικόνας για ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Το πιο καυτό καλοκαίρι μετά από εκείνο του 1974 θα είναι το φετεινό. Το κλείσιμο των τραπεζών και η επιβολή περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων ενδεχομένως θα είναι μόνον η αρχή των όσων θα συμβούν το επόμενο διάστημα. Αύριο η Ελλάδα δεν θα πληρώσει την ενοποιημένη δόση (1,6 δις) του Ιουνίου στο ΔΝΤ. Αυτομάτως θα τεθεί σε.....
καθεστώς default υπερημερίας. Δεν χρεοκοπεί άμεσα, αλλά για κάθε μέρα που δεν θα εξοφλεί τα χρεωστούμενα αυτά θα αυξάνονται. Σημειώνουμε πως στις 13 Ιουλίου πρέπει να πληρώσει άλλα 448 εκατ. στο ΔΝΤ. Και φυσικά το μεγάλο πρόβλημα είναι τα 3,46 δις που πρέπει να πληρώσει στην ΕΚΤ. Με απλά λόγια το επόμενο 20ημερο θα πρέπει να πληρώσει 5,5 δις, χωρίς να υπολογίζονται οι εγχώριες υποχρεώσεις. Τα χρήματα αυτά όχι μόνον δεν υπάρχουν, αλλά και δεν μπορούν να βρεθούν από τη στιγμή που από αύριο 30 Ιουνίου η χώρα θα βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα καθώς λήγει και το Πρόγραμμα Διάσωσης.
Η διακοπή των συνομιλιών και η διάρρηξη των σχέσεων με τους Θεσμούς την Παρασκευή άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Η προκήρυξη του δημοψηφίσματος, ως είναι φυσικό, όχι μόνον δεν πρόκειται -και δεν μπορεί- να λύσει το πρόβλημα της χρηματοδότησης, αντίθετα το περιπλέκει και το επιδεινώνει. Τα δημοψηφίσματα όπως και οι εκλογές δεν σου δίνουν χρήματα. Χρήματα δίνουν είτε τα δημόσια έσοδα είτε οι αγορές είτε από κάποιον που προσφέρεται να σε δανείσει, όπως κάνει εδώ και πέντε χρόνια η τρόϊκα που τώρα λέγεται Θεσμοί. Τα πρώτα όχι μόνον δεν επαρκούν, αλλά και βαίνουν μειούμενα. Οι αγορές είναι κλειστές και στο προβλεπτό μέλλον δεν πρόκειται να ανοίξουν. Τώρα χάσαμε και τους εταίρους-δανειστές. Επομένως, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος λεφτά το κράτος δεν πρόκειται να έχει. Έχοντας μάλιστα "ξύσει" και κάθε πάτο βαρελιού αποθεματικών θα πρέπει εκτός από την αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων να αναμένουμε -ενδεχομένως και σύντομα- και την κατάρρευση υποσυστημάτων (νοσοκομεία, σχολεία, δήμοι, μονάδες ασφάλειας κ.α.).
Αναρωτιέμαι τα υπολόγισε αυτά το υπουργικό συμβούλιο όταν παρείχε στον πρωθυπουργό την εξουσιοδότηση να προκηρύξει δημοψήφισμα; Πότε η κυβέρνηση θα ενημερώσει αναλυτικά και συγκεκριμένα το λαό για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η διακοπή των συνομιλιών και η ρήξη με τους Θεσμούς; Καλή η αξιοπρέπεια και η υπερηφάνεια, καλός ο τσαμπουκάς και οι απειλές για Κούγκι, καλές οι καταγγελίες για τους ξένους εκβιαστές, αλλά πότε θα πληροφορηθούν οι πολίτες τις δραματικές επιπτώσεις που θα έχει στη ζωή τους το δημοψήφισμα; Μήπως άραγες προετοίμασε η κυβέρνηση το λαό για να κερδίσει τον πόλεμο που ξεκινά και δεν το ξέρω; Μέχρι προχθές μας έλεγαν ότι οι διαφορές είναι μικρές και στο τέλος θα υπάρχει συμφωνία.
Πέντε μήνες πηγαινοέρχονταν τα κυβερνητικά κλιμάκια στις Βρυξέλες, ο Βαρουφάκης έδινε "παραστάσεις" και ο Τσίπρας έβλεπε και ξανάβλεπε ή τηλεφωνιόνταν με τον Γιούνκερ, την Μέρκελ, τον Ολάντ, την Λαγκάρντ, τον Ντράγκι και η μόνιμη επωδός ήταν στο τέλος θα τα βρούμε, χωρίς να σκέφτονται, παρότι κάποιοι τους προειδοποιούσαμε, πως η καθυστέρηση είναι υπέρ των δανειστών και ανεβάζει για μας τον λογαριασμό. Όχι μόνον δεν τα βρήκαμε, όχι μόνον δεν απέδωσε η "θεωρία των παιγνίων", όχι μόνον δεν φοβήθηκαν οι δανειστές το Κούγκι, αλλά το φάσμα της άτακτης χρεωκοπίας -με ό,τι αρνητικό αυτή σημαίνει και που κατά κόρον έχει αναλυθεί- μας χτυπά την πόρτα.
Δυστυχώς, ο Τσίπρας δεν μπόρεσε να αρθεί υπεράνω των κομματικών ιδεοληψιών και απειλών. Υποστηρίζει πως το σχέδιο των δανειστών είναι ασήκωτο; Φυσικά και είναι. Μήπως το δικό του, αυτό των 8 δις, μπορεί να το σηκώσει; Φυσικά και οι ξένοι νοιάζονται πρωτίστως για τα συμφέροντά τους. Φυσικά και εκβιάζουν προκειμένου να πάρουν πίσω αυτά που μας δάνεισαν. Φυσικά και η ευρωζώνη δεν είναι κάποιος όμιλος δημοκρατίας και αλληλεγγύης. Φυσικά, φυσικά, φυσικά... Δεν το ήξεραν αυτό ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του; Τώρα το ανακάλυψαν; Όχι, βέβαια. Απλώς, όταν συνειδητοποίησαν πως οι άλλοι δεν είναι διατεθειμένοι να τους κάνουν χάρες, όπως δεν έκαναν και στους προηγούμενους που δεν έκλειναν την πέμπτη αξιολόγηση, και απαιτούσαν να εφαρμοσθούν αυτά που λέει το "βιβλίο", θυμήθηκαν τις ιδρυτικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όταν κατάλαβε ο Τσίπρας ότι οι αντιδράσεις στη Βουλή και στην Κουμουνδούρου είναι μεγάλες και πιθανώς αξεπέραστες προτίμησε να λειτουργήσει σαν κομματικός αρχηγός και όχι σαν πρωθυπουργός. Έβαλε τα συμφέροντα του κόμματός του υπεράνω της χώρας. Αυτή είναι η ωμή αλήθεια. Ο πρωθυπουργός, όταν συνειδητοποίησε ότι ούτε το δικό του σχέδιο ούτε των δανειστών μπορεί να υλοποιηθεί και κάποια στιγμή, μετά από 3-5 μήνες, θα έφθανε σε αδιέξοδο, αποφάσισε να ξαναγίνει ...ο ανυπότακτος και ο πυροκροτητής της ευρωπαϊκής εξέγερσης κατά της νεοφιλελεύθερης λιτότητας. Είναι όμως αργά. Στο βιαστικό έως και ελαττωματικό δημοψήφισμα ήλθαν να προστεθούν οι κλειστές τράπεζες, το capital control και ο φόβος των πολιτών που διαγενομένου του χρόνου και των εξελίξεων το πιθανότερο είναι πως πολύ σύντομα θα μετατραπεί και σε οργή. Ας δούμε όμως τι ακριβώς μπορεί να συμβεί.
Η απόφαση της κυβέρνησης να προκηρύξει δημοψήφισμα για τις 5 Ιουλίου με το ερώτημα της αποδοχής ή όχι του σχεδίου που προτείνουν οι εταίροι-δανειστές για να συνεχισθεί η χρηματοδότηση της χώρας ουσιαστικά θέτει το δίλλημα ευρώ ή δραχμή. Είναι μια απόφαση υψηλότατου ρίσκου αφού από την απάντηση που θα δώσουν οι πολίτες ενδέχεται να τεθεί σε αμφισβήτηση ακόμη και η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και όχι μόνον η συμμετοχή της στην ευρωζώνη.
Εάν το δημοψήφισμα απορρίψει τη συμφωνία κανείς δεν εγγυάται ότι οι δανειστές θα αναγκαστούν να προτείνουν ένα διαφορετικό σχέδιο διάσωσης. Το πιθανότερο είναι πως θα επιμείνουν στο ίδιο, αυτό που κατέθεσαν τελευταία οι Θεσμοί και το οποία απέρριψε ο Αλέξης Τσίπρας. Όπως το εκλογικό αποτέλεσμα της 25ης Ιανουαρίου δεν τους έκανε ν' αλλάξουν τις θέσεις τους για την επίλυση του ελληνικού ζητήματος το ίδιο πιθανότατα θα συμβεί και στην περίπτωση που το δημοψήφισμα πει "όχι" στο σχέδιο που προτείνουν. Η συμμετοχή στην ευρωζώνη έγινε κατόπιν αιτήσεως της Ελλάδος, δεν της επεβλήθη. Εάν δεν μπορεί να αντέξει τους κανόνες μπορεί να αιτηθεί την αποχώρησή της.
Βεβαίως οι συνέπειες θα είναι δραματικές και όχι μόνον για την Ελλάδα, η οποία μην έχοντας εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης θα οδηγηθεί αναγκαστικά σε χρεωκοπία. Το διαζύγιο όμως της Ελλάδας από το ευρώ θα έχει επιπτώσεις και στο κοινό νόμισμα, αλλά και στη διεθνή οικονομία λόγω του υπέρογκου δανεισμού της χώρας μας από από την Ευρώπη και το ΔΝΤ. Το κουβάρι είναι μπλεγμένο και με ευρύτερα γεωπολιτικά συμφέροντα και δύσκολα μπορεί κάποιος να το ξεμπερδέψει χωρίς να κινδυνεύσουν ευρύτερες ισορροπίες στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Εάν λοιπόν επικρατήσει το "όχι" οι εξελίξεις θα είναι κατακλυσμιαίες. Η Ελλάδα και εφόσον οι εταίροι-δανειστές δεν μετακινηθούν από τις θέσεις τους, θα πρέπει να κηρύξει χρεωκοπία και να οργανώσει την επιστροφή της στη δραχμή με ενδιάμεσο στάδιο κάποιο παράλληλο νόμισμα. Δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να αντέξει μια τέτοια εξέλιξη καθώς το δημοψήφισμα μπορεί να είναι σημαντικό δεν μπορεί όμως να υποκαταστήσει και τη λαϊκή εντολή που εδόθη στις 25 Ιανουαρίου να παραμείνει η χώρα στο ευρώ. Και φυσικά δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί ο κίνδυνος εθνικού διχασμού που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε ενός κοινωνικοπολιτικό εμφύλιο.
Εξυπακούεται πως στην περίπτωση του "ναι" το επόμενο βήμα θα είναι η προσφυγή στις κάλπες, με πιθανότερη ημερομηνία την 2α Αυγούστου. Και τούτο επειδή μια ήττα της κυβέρνησης στο δημοψήφισμα την απονομιμοποιεί πολιτικά. Η κυβέρνηση, λαμβάνοντας θέση υπέρ του "όχι" ουσιαστικά παίζει κορώνα γράμματα και την δεδηλωμένη. Μετά από μια αποδοκιμασία της πρότασης της θα είναι δύσκολο να συνεχίσει ωσάν να μην συνέβη τίποτε και να προσπαθήσει να εφαρμόσει μια συμφωνία με την οποίαν όχι μόνον διαφωνεί αλλά και την θεωρεί ολέθρια. Επιπροσθέτως, χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υπάρξει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, οπότε η προσφυγή στις κάλπες καθίσταται μονόδρομος. Εκτός κι αν ο Αλ. Τσίπρας δεχθεί -ή αναγκαστεί λόγω της βαρύτητας των γεγονότων να δεχθεί- να υπάρξει μια κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης την οποίαν θα στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ και με πρωθυπουργό κάποιον άλλον.
Το πιθανότερο, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, είναι οι πολίτες να πουν "ναι" στην Ευρώπη. Δεν ξέρουμε αν αυτός είναι ένας εύσχημος τρόπος να αποποιηθεί ο Αλ. Τσίπρας το βάρος και τις ευθύνες που συνεπάγονται τα σκληρά μέτρα που προτείνουν οι δανειστές και να αποδράσει ηρωϊκά από τη διακυβέρνηση. Το σίγουρο είναι πως δεν άντεξε την εσωκομματική πίεση και προτιμά να χάσει ακόμη και την πρωθυπουργία αντί να χάσει το κόμμα του και να περάσει κάτω απο τα καυδιανά δίκρανα όπως έκαναν οι προκάτοχοί του. Στα λάθη της πεντάμηνης διαπραγμάτευσης προσετέθη ακόμη ένα. Από χθες οι Έληνες κατακλύζουν τις τράπεζες και τα βενζινάδικα και από σήμερα πιθανότατα θα κάνουν επιδρομή σε σούπερ μάρκετ και φαρμακεία. Η ζημία που θα υποστεί η οικονομία, και μάλιστα στο πικ της τουριστικής περιόδου, είναι τεράστια και έρχεται να προστεθεί σε αυτή του τελευταίου πενταμήνου.
Πάντως ορισμένοι στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού υποστηρίζουν ότι η αιφνιδιαστική κίνηση του πρωθυπουργού δεν ισοδυναμεί με αποποίηση ευθυνών, αλλά θέλει να στείλει το μήνυμα ότι αυτός δεν είναι "διαχειρίσιμος" και ότι ο ίδιος έκανε τις όποιες υποχωρήσεις μπορούσε να κάνει και τώρα ειναι η σειρά των δανειστών να υποχωρήσουν. Μάλιστα διατείνονται ότι το δημοψήφισμα μπορεί να παράξει ίσως και άμεσα, μέχρι αύριο ή το αργότερο την Τετάρτη, αποτελέσματα και το κείμενο της συμφωνίας που θα προταθεί τελικά από τους εταίρους-δανειστές να είναι όχι μόνον ηπιότερο σε σχέση με το τελευταίο, αλλά και να περιέχει ακόμη και μια ισχυρή δέσμευση για το χρέος. Εάν αυτό συμβεί η κυβέρνηση, λένε, θα μπορούσε ακόμη και να ταχθεί υπέρ του "ναι" ή ακόμη και να ακυρώσει το δημοψήφισμα.
Μάλλον όμως είναι αργά. Το πιθανότερο είναι πως μετά την Τετάρτη, και εφόσον δεν υπάρξει θεαματική αλλαγή του σκηνικού, ίσως χρειαστεί να αναζητηθούν και εναλλακτικές λύσεις προκειμένου να διατηρηθεί η κυβερνητική σταθερότητα και να υπάρξει εκ νέου προσέγγιση με τους δανειστές. Το βάρος της χρεωκοπίας είναι πολύ βαρύ για να το αντέξουν ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του. Η φυγή προς τα μπρος που επιχείρησε, με το δημοψήφισμα, ο Τσίπρας εξελίσσεται σε παγίδα για την κυβέρνησή του και βρόχος για τον ίδιον...
matrix24.gr
ΦΕΛΝΙΚΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου