Το να διαπιστώσει κάποιος ότι τα πράγματα βαίνουν άσχημα ή ότι οι σχέσεις της κυβέρνησης με τους εταίρους-δανειστές βρίσκονται στο χειρότερο δυνατό σημείο μάλλον δείχνει άνθρωπο αισιόδοξο. Πολύ φοβούμαι ότι η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη. Και πλέον τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί.....
Εάν σήμερα ή το αργότερο αύριο δεν υπάρξει, εκατέρωθεν, προσπάθεια αποκλιμάκωσης τότε η ρήξη στην ευρωζώνη που όλοι, τουλάχιστον λεκτικά, απεύχονται θα έχει συντελεσθεί με συνέπειες δραματικές πρωτίστως για τη χώρα μας. Και τούτο επειδή είναι η χώρα μας αυτή, η οποία, ευρισκόμενη σε κατάσταση οικονομικής ασφυξίας, αναζητεί απεγνωσμένα χρήματα για να εκπληρώσει τις διεθνείς και εγχώριες υποχρεώσεις της.
Δεν ξέρω αν η συνάντηση που ζήτησε ο Αλ. Τσίπρας με τους Γιούνκερ, Ντράγκι, Τουσκ, Μέρκελ και Ολάντ -και ορίστηκε για την Πέμπτη το βράδυ- θα αποδώσει καρπούς καθώς δεν είμαι σίγουρος ακόμη και για το αν τελικά θα γίνει. Εάν και οι δύο πλευρές δεν είναι αποφασισμένες να βάλουν νερό στο κρασί τους και να κάνουν βήματα οπισθοχώρησης η "πενταμερής" συνάντηση είναι καλύτερα να μην γίνει. Όπως καλό είναι να μην γίνει και η συνάντηση με την καγκελάριο Μέρκελ στις 23 Μαρτίου.
Εάν οι συναντήσεις δεν πρόκειται να τελεσφορήσουν θα προκαλέσουν μεγαλύτερη ζημιά αφού το μόνο αποτέλεσμα που θα παράξουν θα είναι να διαπιστωθεί, μετά τα τεχνικά κλιμάκια και το Γιούρογκρουπ, και στο ανώτερο πολιτικό επίπεδο της ευρωζώνης και της Ε.Ε. το αδιέξοδο. Κι αν αυτό συμβεί τότε η μόνη λύση θα είναι η υποταγή ή το διαζύγιο.
Δεν ξέρω πόσο έτοιμη και σε ποιά θέματα είναι διατεθειμένη η κυβέρνηση να υποχωρήσει το σίγουρο είναι πως οι εταίροι-δανειστές μας, πρωτοστατούσης της Γερμανίας, φροντίζουν πριν τις συναντήσεις του Έλληνα πρωθυπουργού στις Βρυξέλες και το Βερολίνο να σφίξουν περισσότερο τη θηλιά.
Τόσο η επιστολή Κοστέλο να μην κατατεθούν τα νομοσχέδια για τις 100 δόσεις και την ανθρωπιστική κρίση όσο και οι δηλώσεις Ντάϊσελμπλουμ περί πιθανής εφαρμογής του "σεναρίου Κύπρου" και στην Ελλάδα αποσκοπούν στο να προσέλθει ο Τσίπρας στις δύο συναντήσεις με τη θηλιά στο λαιμό και ικέτης.
Κι αν η απάντηση στον Κοστέλο ήταν η κατάθεση του νομοσχεδίου για τις 100 δόσεις η απάντηση στον Ντάϊσελπμπλουμ είναι δύσκολο να δοθεί αφού η ζημιά που προκάλεσε ήδη από χθες στο χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι μεγάλη και σήμερα θα είναι ακόμη μεγαλύτερη και εφόσον δεν δοθεί λύση την Πέμπτη ίσως αποβεί η ταφόπλακα στην ούτως ή άλλως ισχνή τραπεζική ρευστότητα.
Και βέβαια δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως, με τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους στο κόκκινο, την Παρασκευή, και για να αποφευχθεί το πιστωτικό γεγονός, δηλαδή η χρεωκοπία, θα πρέπει να καταβληθούν περίπου 350 εκατ στο ΔΝΤ.
Το "ατύχημα" που πολλοί προέβλεπαν είναι πλέον επί θύραις και φαντάζει δύσκολο να αποφευχθεί καθώς και οι δύο πλευρές έχουν ανεβάσει τους τόνους της αντιπαράθεσης στα ύψη που είναι δύσκολο να υποχωρήσει κάποιος χωρίς να τραυματισθεί ανεπανόρθωτα το κύρος του. Θα χρειασθούν ιδιαίτερα λεπτοί χειρισμοί και μεγάλη μαεστρία, ιδιαίτερα αυτό το 48ωρο, για να μην ταπεινωθεί κάποιος και να αποφύγουμε το ατύχημα.
Κι αυτό είναι το δεύτερο μεγάλο σφάλμα τακτικής που έχει γίνει από την πλευρά της κυβερνήσεως. Τοποθέτησε το θέμα της διαπραγμάτευσης για τη χρηματική βοήθεια στο επίπεδο της ηθικής και της αξιοπρέπειας, ενώ οι εταίροι-δανειστές σε επίπεδο κανόνων. Και στο χρήμα δεν υπάρχει ηθική, υπάρχουν κανόνες και συμφέροντα.
Πάντως ακόμη κι αν την τελευταία στιγμή υπάρξει κάποια ανακωχή αυτή θα είναι πρόσκαιρη. Ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος της χώρας μας. Η παράταση της εκκρεμότητας τη φέρνει συνεχώς σε χειρότερη θέση όσο δεν αποφασίζει οριστικά το δρόμο που θέλει να βαδίσει.
Ο δρόμος του ρεαλισμού απαιτεί αλλαγή στρατηγικής και δημιουργικούς συμβιβασμούς (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι ακόμη κι αν δεν μπορούν να τους δουν κάποιοι ιδεοληπτικοί μανιχαϊστές) και ουχί ...δημιουργική ασάφεια, ενώ ο δρόμος προς το Κούγκι οδηγεί μόνον στο Κούγκι, το οποίο υποθέτω ουδείς εχέφρων θέλει να το επισκεφθεί πόσο μάλλον να το ζήσει.
Η συνέχιση του μετεωρισμού τον μόνο που εν τέλει θα δικαιώσει είναι τον βουλευτή Λαπαβίτσα, και τούτο επειδή κάποια στιγμή θα διαπιστώσουν, Έλληνες και Ευρωπαίοι, πως όντως ...μαστιγώνουν ένα νεκρό άλογο.
Νομίζω πως έφτασε η στιγμή ν' αλλάξει η κυβέρνηση τακτική. Σε μια βδομάδα συμπληρώνονται δύο μήνες αφότου κέρδισε τις εκλογές κι ακόμη είμαστε στη διαδικασία και την περιγραφή του προβλήματος. Καιρός να μπει στην ουσία και να το λύσει. Η χώρα και οι πολίτες δεν αντέχουν πια. Θα σκάσουν.
Εντάξει, όλοι έχουμε καταλάβει πως αυτοί είναι διαφορετικοί από τους προηγούμενους. Όλοι έχουμε καταλάβει πως η Μέρκελ, ο Σόϊμπλε και η παρέα τους είναι κουφάλες. Δεν εξελέγησαν όμως γι' αυτό. Ο λαός δεν τους ψήφισε για να μπορεί να λέει την Μέρκελ κουφάλα, αλλά γιατί του υπεσχέθηκαν πως αυτοί, σε αντίθεση με τους "μπερτόδουλους", μπορούν να νικήσουν την κουφάλα μέσα στην έδρα της, την ευρωζώνη.
Ας το κάνουν λοιπόν. Αν μπορούν. Απ' αυτό θα κριθούν. Αν δεν το έχουν καταλάβει κινδυνεύουν, πριν μπουν στο γήπεδο, ...να καούν στο ζέσταμα. Και θα 'ναι κρίμα. Και για την κυβέρνηση, πρωτίστως όμως για τη χώρα.
Φελνίκος
