Ιστορικά τα στελέχη ενός κόμματος χωρίζονται σε 2 κατηγορίες.
Σε αυτούς που δημιουργούν, ελέγχουν κι αναπτύσσουν μηχανισμούς – ψηφοθηρικές μηχανές οι οποίοι τελικώς εκλέγονται και σε αυτούς που παράγουν πολιτική και χαράζουν ιδεολογική πορεία. Οι δεύτεροι δε, εξαιτίας της αδυναμίας τους να.....
εκλεγούν, απλώς τοποθετούνται (και συνήθως υψηλότερα ιεραρχικά από τους πρώτους) και μαλιστα όχι αναίμακτα, αφου δημιουργούν δυσφορία και προκαλούν το αίσθημα της αδικίας σε όλη τη βάση.
Ο πολιτικός της νέας εποχής, οφείλει όχι μόνο να προκύψει εκ νέου από τη βάση αλλά και να την εκφράζει τόσο κινηματικά, όσο και ιδεολογικοπολιτικά.
Προϋπόθεση της δημιουργίας -παραγωγής νέων φυσικών ηγετικών προσωπικοτήτων είναι συμπερασματικά οι διαβουλεύσεις και οι πολιτικές δράσεις συλλογικοτήτων που θα θέσουν σε λειτουργία και θα «προπονήσουν» τα πολιτικά αντανακλαστικά της βάσης.
Η επόμενη εποχή επομένως, επιτασσει την «παραγωγή» πολιτών (με Π κεφαλαίο), οι οποίοι με τη σειρά τους και όντας καταρτισμένοι πολιτικά και διαδικαστικά θα μπορούν να ορίσουν- παράξουν- δημιουργήσουν και συνδιαμορφώσουν τον αντιπρόσωπό τους.
Την εποχή αυτή δεν μπορεί να την σηματοδοτήσει κανένας λαοπρόβλητος ή αγαπητός πολιτικός που προέρχεται από το παρελθόν, γιατί αφενός δεν μπορεί να αποτελέσει κινηματικό εφαλτήριο κι αφετέρου γιατί θα αποτελεί πάντα εμπόδιο (έστω κι άθελά του) σε πιο επίκαιρες φωνές.
Αυτός ακριβώς θα πρέπει να είναι ο στόχος των νέων κομμάτων, εάν θέλουν να παίξουν σημαντικό ρόλο όχι σήμερα, αλλά αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου