Άρση της μονιμότητας, τώρα!

Του Γιάννη Ραγκούση [via: protagon] Η μεγαλύτερη απόδειξη οτι η χώρα δεν πηγαίνει μπροστά αλλά παραμένει στάσιμη είναι το γεγονός οτι για την κυβέρνηση συνιστούν "νέους" μεταρρυθμιστικούς στόχους, που μάλιστα σήμερα δεν επιτυγχάνονται, πολιτικές που η χώρα εφάρμοσε χωρίς έξωθεν επιβολή στα τέλη του 2010! Βαφτίσανε μεταρρύθμιση, και μάλιστα "νέα και πρωτότυπη",την κινητικότητα 4000 δημοσίων υπαλλήλων -όποιους έτυχε να βρούνε μπροστά τους- εξ αιτίας της οποίας μάλιστα η χώρα περιήλθε πάλι στο στόχαστρο του διεθνούς τύπου που θέλει να ισχυριστεί ότι στην Ελλάδα δεν προχωρούν οι μεταρρυθμίσεις.....

Στα τέλη του 2010, και στο πλαίσιο μιας συντεταγμένης κινητικότητας προϊόν όμως ολοκληρωμένης αναδιοργάνωσης της αυτοδιοίκησης και μεταφοράς αρμοδιοτήτων από το κράτος προς τις περιφερειες και από τις περιφέρειες στους δήμους πόσοι εργαζόμενοι λέτε οτι εντάχθηκαν σε καθεστώς κινητικότητας; Εθελοντικά στην αρχή, αναγκαστικά στη συνέχεια.

Στο κράτος και την αυτοδιοίκηση 10.500 εργαζόμενοι εντάχθηκαν σε καθεστώς κινητικότητας και τελικά μετακινήθηκαν στις 31 Δεκεμβρίου 2010 εως τα μέσα του 2011 !
Χωρίς εμείς τότε να μιλήσουμε για "μεγάλη μεταρρύθμιση". Σήμερα, δίχως αρχή, μέση και τέλος συντελούνται θεσμικές και πολιτικές γελοιότητες.
Την ώρα που ουσιαστικά καταργούν την επαγγελματική εκπαίδευση, μεταφέρουν την δημοτική αστυνομία στο κράτος (μάλιστα τη βαφτίζουν διοικητική αστυνομία) κρατικοποιώντας αρμοδιότητες και προκαλώντας κόστος- ενώ θα μπορούσαν να έχουν όφελος- την ίδια ώρα αναβιώνουν τους συμβασιούχους τύπου stage στους δήμους και στο δημόσιο κατά χιλιάδες, μέσα από τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας!
Στην άνεργη νεολαία δείχνουν ξανά το δρόμο προς το δημόσιο και, κατά τα άλλα, μιλούν για απολύσεις.
Ταυτόχρονα, έχουν εγκαταλείψει από τον Ιούνιο του 2011 την υλοποίηση του Ν.3979 για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση που μόλις είχαμε ψηφίσει.
Πρόκειται για έναν νόμο η υλοποίηση του οποίου πέραν του οτι θα μας οδηγούσε στην σταδιακή απογραφειοκρατικοποίηση θα ήταν σήμερα και ο πιο αντικειμενικός δείκτης για να ξέρουμε ποιες θέσεις εργασίας στο κράτος είναι πια χωρίς περιεχόμενο και που υπάρχουν πραγματικές ελλείψεις και κενά.
Ναι κι όμως πράγματι, η Ελλάδα και μέσα στη χρεοκοπία της συνέχιζε να ψηφίζει νόμους αλλά να μην τους υλοποιεί επειδή άλλαξε ο Υπουργός. Και μάλιστα νόμους τόσο απαραίτητους για να βγει ο τόπος από την κρίση.

Η αντικαλλικράτεια - αντιμεταρρύθμιση στους δήμους εξελίσεται με την ανεκδιήγητη κυβέρνηση να δηλώνει πως ούτε από την κινητικότητα ούτε από την διαθεσιμότητα δεν θα προκύψει έστω ένα ευρώ δημοσιονομικό όφελος.
Ισχυρίζονται δε, πως θα πραγματοποιηθεί μία πρόσληψη για κάθε μία "απόλυση". Και "απόλυση" βέβαια αυτοί ονομάζουν- ενώ δεν είναι- την οριστική λήξη συμβάσεων όσων με προσωρινές διαταγές των δικαστηρίων παρέμειναν στις θέσεις τους.
Ειλικρινά αποφασίστε εσείς πως πρέπει να χαρακτηριστεί μια πολιτική με την οποία ούτε δομικές αλλαγές πραγματοποιούνται, ούτε δημοσιονομικό όφελος προκύπτει και τελικά....υπονομεύονται δομές που αλλάξαμε επαναφέροντάς τες στο κακό μεταπολιτευτικό τους παρελθόν.
Προσωπικά πάντως την χαρακτηρίζω καταστροφική και πιστεύω πως η ζημιά που προκαλεί στον τόπο είναι ανυπολόγιστη.

Η Μεταρρύθμιση στο κράτος

Ξέρετε γιατί γίνονται όλα αυτά τα θεσμικα και πολιτικά "εγκλήματα"; Για έναν και μόνον λόγο. Για να μην πραγματοποιηθεί η μόνη πραγματική ιστορική μεταρρύθμιση που έχει άμεση ανάγκη η χώρα: η αλλαγή του άρθρου 103 του Συντάγματος και η μετατροπή της μονιμότητας από δεδομένο κεκτημένο ουσιαστικά από την πρώτη ημέρα πρόσληψης κάθε δημοσίου υπαλλήλου- είτε άξιου είτε ανάξιου- σε ζητούμενο και απόκτημα μόνον για όσους πραγματικά την αξίζουν και την τιμούν. Εδώ που φτάσαμε,μετά από 3 χρόνια πρωτοφανούς μείωσης των αμοιβόμενων από τον κρατικό προυπολογισμό, το μέγα ζητούμενο για το μέλλον της Ελλάδας και της νέας γενιάς δεν είναι εάν οι 628.900 μόνιμοι και αορίστου χρόνου στο κράτος θα μειωθούν οριζόντια και χωρίς κριτήρια κατά λίγες εκατοντάδες.(Οι 768.918 είναι το γενικό σύνολο, οι πάσης φύσεως, από τους Υπουργούς μέχρι τους εποχικούς συμβασιούχους).

Γιατί θα είναι απλώς κοροϊδία εάν τελικά οι 628.000 δημόσιοι υπάλληλοι που θα παραμείνουν,θα εξακολουθούν να εργάζονται μέσα τους ίδιους κανόνες που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία καθώς και να συνυπάρχουν μαζί με επίορκους και ασυνείδητους οι οποίοι θα συνεχίζουν να παίρνουν στο " λαιμό " τους- τελείως άδικα- χιλιάδες άξιους,ευσυνείδητους και απαραίτητους για την προκοπή μας .
Με άλλα λόγια, είναι μεταρρύθμιση να μεταφέρεις όλους τους δημοτικούς αστυνόμους (ευσυνείδητους-ασυνείδητους ) στο κράτος ή μεταρρύθμιση είναι να σταματήσεις να επιβαρύνουν οι επίορκοι και ασυνείδητοι δημοτικοί αστυνόμοι τον φορολογούμενο, τον άνεργο, τον απολυμένο, αφήνοντας τους υπόλοιπους εκεί ανήκουν, δηλαδή στους Δήμους;

Εχετε παρατηρήσει οτι από τον προηγούμενο μήνα που μπορούσε να ξεκινήσει η νέα συνταγματική αναθεώρηση παρολίγο να οδηγηθούμε σε καταστροφικές πρόωρες εκλογές για την αντιδημοκρατική εκτροπή στην ΕΡΤ αλλά όχι για την άρση της μονιμότητας στο δημόσιο; Παρατηρήσατε οτι οι " μεγάλοι και θαραλλέοι" μεταρρυθμιστές "ποιούν την νήσσαν" για την άρση της μονιμότητας ;

Εύλογα ωστόσο διερωτάται κανείς πως μπορείς να μιλάς για την άρση της μονιμότητας στο δημόσιο με ένα τέτοιο αναξιόπιστο και φαύλο πολιτικό σύστημα και πως δεν θα γυρίσουμε στην " πλατεία κλαυθμώνος ", που οδήγησε τον Ελευθέριο Βενιζέλο στην διάταξη για τη μονιμότητα ;
Ποιες Συνταγματικές εγγυήσεις υπάρχουν και πρέπει πράγματι να συνοδεύσουν την αλλαγή του άρθρου 103 του Συντάγματος ώστε αυτή να μην γίνει εργαλείο αυθαίρετων κομματικών εκκαθαρίσεων.

Τα θεσμικά και συνταγματικά αντίβαρα υπάρχουν και είναι:

-η συνταγματική καθιέρωση της αντικειμενικής και αποκομματικοποιημένης αξιολόγησης από το ΑΣΕΠ-ΕΙ.Σ.Ε.Π.
-η συνταγματική θωράκιση του Ν.3839 με τον οποίο καθιερώσαμε για πρώτη φορά το 2010 απολύτως αντικειμενικές,αποκομματικοποιημένες και αξιοκρατικές επιλογές προισταμένων στη δημόσια διοίκηση.
Ετσι,θα καταστεί υποχρεωτική η επέκτασή του σε όλα τα πεδία αρμοδιότητος άλλων Υπουργείων όπου ακόμη και σήμερα οι επιλογές προϊσταμένων γίνονται από επιτροπές στις οποίες ο υπουργός προσωπικά ορίζει τα 3 από τα 5 μέλη. Και βεβαίως έτσι θα επιβληθεί η επαναφορά της ισχύος του Ν.3839 στο Υπουργείο Οικονομικών καταργώντας την εξαίρεση που καθιέρωσε τον Αύγουστο του 2011 η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου αυτού με επικεφαλής τον κ.Β.Βενιζέλο επαναφέροντας, τη σκοτεινή πλευρά της μεταπολίτευσης δηλαδή τις κομματικές επιλογές προϊσταμένων στο Υπουργείο Οικονομικών, στους ελεγκτικούς μηχανισμούς και στις εφορίες .

Μόνον έτσι θα τελειώσει ο ιδιότυπος ρατσισμός εναντίον των άξιων δημοσίων υπαλλήλων που τιμούν τα χρήματα του ελληνικού λαού και τους οποίους κι εγώ γνώρισα στα Υπουργεία και τον Δήμο της Πάρου και σαν πολίτης και πατέρας τους ζω εδώ και χρόνια στα δημόσια σχολεία και στο κέντρο υγείας της Πάρου, στα δημόσια νοσοκομεία και αλλού.

Τέλος, και δεδομένου οτι εάν χαθεί η δυνατότητα της τρέχουσας συνταγματικής αναθεώρησης θα πρέπει να περάσουν πολλά- κρίσιμα- χρόνια μέχρι την επόμενη, τότε πρέπει ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ να αποφασιστεί και να δρομολογηθεί η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση.
Αυτή και μόνον η μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία έχει τόση αξία για την αναμόρφωση του ελληνικού κράτους που αξίζει να κινητοποιήσει όλες τις ειλικρινείς και πραγματικές δυνάμεις της προοδευτικής και μεταρρυθμιστικής Ελλάδας που πιστεύουν οτι μια τέτοια προοδευτική αλλαγή είναι υποχρέωση προς τις νέες γενιές και όχι προς τους δανειστές μας.
Οπως δεν ήταν μνημονιακή υποχρέωση προς τους δανειστές μας αλλά πραγματοποιήθηκε η κατάργηση των stage, η θεσμοθέτηση της αξιοκρατίας στις προαγωγές, ο Καλλικράτης ( που με υπερηφάνεια ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει οτι θα τον καταργήσει ) η Δι@ύγεια καθώς και η αύξηση των ωρών εργασίας στο δημόσιο με την επαναφορά του 40ωρου που είχε καταργηθεί το 1981..!

Συμπέρασμα: Η Ελλάδα όσο κινείται ανάμεσα στο εκκρεμές του ανεύθυνου λαϊκιστικού κρατισμού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του μεταρρυθμιστικού λαϊκισμού της κυβέρνησης δεν θα πηγαίνει μπροστά αλλά με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα θα στριφογυρίζει γύρω από τον εαυτό της.
Με μόνο αποτέλεσμα να βαθαίνει την κρίση και να αποδομεί τη βάση στήριξής της, δηλαδή την παραγωγική και δημιουργική Ελλάδα.

Υ.Γ.1 μολονότι επίκεντρο του άρθρου είναι η μεταρρύθμιση στο κράτος, των 768.918 πάσης φύσεως αμοιβόμενων, που προφανώς συνδέεται ευθέως με το ελληνικό δημοσιονομικό πρόβλημα, εντούτοις πρέπει με έμφαση να υπογραμμίσω (μπας και μπορέσουμε κάποια στιγμή να συζητήσουμε για τη δυσάρεστη αλήθεια σε αυτήν τη χώρα) οτι μακάρι να ήταν αυτό το πρόβλημα κυρίως .
Δυστυχώς τα δεδομένα που συνθέτουν τον πυρήνα του δημοσιονομικού προβλήματος στην Ελλάδα είναι πολύ δυσμενέστερα, είναι κυρίως άλλα και είναι τα ακόλουθα:
2.750.000 συνταξιούχοι από τους οποίους οι 470.000 κάτω των 60.
3.050.000 συντάξεις (κάποιοι λαμβάνουν διπλή σύνταξη )
και μόνον 2.600.000 πλέον αυτοί που πληρώνουν εισφορές !
(αντιλαμβάνεστε πόσο "success" έχει ένα story, δηλαδή πόσο σύντομα θα συντριβεί, όταν σε ένα σύστημα πλέον όσοι λαμβάνουν συντάξη είναι περισσότεροι από όσους πληρώνουν εισφορές )
Στο τέλος τέλος με τους 628.900 δημοσίους υπαλλήλους η Ελλάδα έχει νοσοκομεία, σχολεία, εθνική άμυνα,ασφάλεια,δικαιοσύνη και τόσες άλλες υπηρεσίες, που προφανώς πρέπει να βελτιώσει θεαματικά.
Αυτήν την αλήθεια για την "μεγάλη εικόνα" του δημοσιονομικού προβλήματος καθώς και τις ευθύνες που απορρέουν για την κυβέρνηση, προσπαθούν να κρύψουν οι επικοινωνιακοί αντιπερισπασμοί τύπου ΕΡΤ,κινητικότητας και άλλοι.
Με αυτους τους αντιπερισπασμούς, συστηματικά επιδιώκουν η συζήτηση να επικεντρώνεται στα Υπουργεία Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Εσωτερικών για να μην επικεντρώνεται στα Υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας τελικά για να μην επικεντρώνεται στις ευθύνες του Μαξίμου !

Υ.Γ.2 μιλώντας για την άρση της μονιμότητας, είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να διατυπώσω την άποψή αυτή ενώπιον δημοσίων υπαλλήλων κι όχι μόνον μέσα από συνεντεύξεις και άρθρα.
Η ευκαιρία πράγματι μου δόθηκε πριν από λίγους μήνες στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Μουσείου της Ακρόπολης προσκεκλημένος σε συνέδριο της αξιόλογης Ένωσης Αποφοίτων Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης & Αυτοδιοίκησης.
Οταν ανέπτυξα το σκεπτικό μου και μάλιστα τους ζήτησα αυτοί οι ίδιοι να ηγηθούν μιας τέτοιας πρωτοβουλίας για να πάψει η ελεεινή δυσφήμιση των δημοσίων υπαλλήλων ξέρετε ποια ήταν η αντίδραση; Οι μισοί σιώπησαν και οι μισοί χειροκρότησαν !

Υ.Γ.3 καλοκαίρι είναι και είπα ...να γελάσουμε λίγο με τους ακροδεξιούς πολέμιους καθώς και με τους όψιμους αριστερούς "εφευρέτες" του Α.Παπανδρέου που για τους αντίθετους ακριβώς λόγους είμαι βέβαιος οτι θα αισθάνθηκαν μεγάλη δικαίωση διαβάζοντας την πληροφορία που προανέφερα οτι οι 37,5 ώρες εργασίας στο δημόσιο καθιερώθηκαν το 1981.
Να γράψω λοιπόν τώρα ολόκληρη την ημερομηνία:
ήταν Μάιος του 1981 και κυβέρνηση η Ν.Δ !

http://epikairo.gr