Ο μήνας των παθών μας …

Διανύουμε και τον Σεπτέμβρη, τον λεγόμενο κατά ΜΜΕ «μήνα των παθών μας» ,οι δε ταγοί μας χωρισμένοι σ αυτούς που μας συστήνουν «να επιδείξουμε ψυχραιμία και υπευθυνότητα» και σ αυτούς που αλαλάζοντες μας καλούν σε γενικό ξεσηκωμό «ενάντια σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές» .Εμείς στη μέση , προσπαθώντας κάθε φορά με περισσό ζήλο να αυτοπροσδιοριστούμε είτε ως αγανακτισμένοι ,είτε ως αποφασισμένοι ,είτε ως νομοταγείς πολίτες (κανένα επιτυχώς) .... Η αλήθεια είναι ότι ως λαό, το στοιχείο της υπερβολής πάντα μας προσδιόριζε , οι όποιες νίκες μας προσέγγιζαν το θείο , ήτο νίκες Ελλήνων ,ενδόξων απογόνων στολισμένες με διθυραμβικούς λόγους και ολονύκτιες γιορτές , οι ήττες μας καταστροφή και μοιρολόι ,μιζέρια και ραγιαδισμός, η πραγματική σημασία του εκάστοτε γεγονότος πάντοτε δευτερεύουσα . Και ήρθαμε στο σήμερα ,η αλήθεια είναι ότι η χώρα ταλανίζεται από μια πολύπλευρη πολύμορφη και βαθιά κρίση , ο συνδυασμός της δε με την γενικότερη «κακή συγκυρία» επιτείνει τις επιπτώσεις και αποθαρρύνει ακόμη και τους πιο αισιόδοξους . Κατά καιρούς πειθόμαστε ότι εντοπίσαμε και τον ημεδαπό ένοχο (ο αλλοδαπός είναι ούτως η άλλως) και τότε τον καθιστούμε δακτυλοδεικτούμενο «να αυτός είναι ,ο πολιτικός ,ο δημοσιογράφος ,ο συνδικαλιστής, ο υπάλληλος ,ο επιχειρηματίας » και τότε, αναλόγως εάν ανήκει στην ομάδα μας ή όχι, είτε ορμάμε να τον κατασπαράξουμε είτε βγαίνουμε στα κεραμίδια με γλαφυρή γλώσσα και επαναστατική διάθεση να προβάλλουμε τα δίκαια των αγώνων του..... Τα μέτωπα πολλά και όλα ανοικτά , οι πιέσεις στα εισοδήματα συνεχόμενες , η ύφεση κάτι παραπάνω από βεβαία σε μια χώρα όπου το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού της παραμένει κρατικοδίαιτο και εσύ καλείσαι να μειώσεις δαπάνες .Οι σώφρονες φωνές όλο και λιγότερες ,η κατάστασή μας αποκαρδιωτική ,φταίει του Σεπτέμβρη η μελαγχολική διάθεση (εγώ ως παιδί του τη βιώνω και με το παραπάνω) ή φταίει που και οι ψυχραιμότεροι παραδιδόμαστε σιγά σιγά στον πανικό ; Τα προβλήματά μας τα περιγράψαμε ,για την ακρίβεια ξεχαρμανιάσαμε όλοι περιγράφοντας , καθείς απ το μετερίζι του, ζητώντας εδώ και τώρα λύσεις, αρκεί να μην θεωρηθούμε μέρος του προβλήματος απ τους ιθύνοντες και αγγίξουν και εμάς οι εκάστοτε μεταρρυθμίσεις που επιχειρούνται. Έφτασε και η στιγμή να πράξουμε , τι να πράξουμε ; οτιδήποτε δεν επιτείνει την καταστροφή μας είναι για μένα μια καλή αρχή ....