Κάτι συμβαίνει με την Αριστερά την κανονική και την γιαλαντζί που μας έλαχε. Η κανονική αριστερά έχει βαλθεί να πείσει ότι όχι μόνο δεν άλλαξε από την εποχή του Εμφυλίου αλλά ονειρεύεται επαναστάσεις και δικτατορίες του Προλεταριάτου.
Η άλλη, η γιαλαντζί Αριστερά, η υμνήτρια του Μπελογιάννη και η συνομιλήτρια της Μέρκελ και του Τραμπ, κάνει ακριβώς αυτό που δεν θα έκανε ούτε ο Μπελογιάννης ούτε η κανονική Αριστερά. Κάνει αυτό που έκανε ο...Τσολάκογλου. Που δεν το ήθελε ίσως αλλά τελικά με «σφίξιμο στο στομάχι» με «πόνο ψυχής» συνθηκολόγησε με τους Γερμανούς. Στην ιστορία δεν έμεινε το «σφίξιμο» που ίσως ένοιωθε, αλλά η συνθηκολόγηση…
Όμως η κανονική Αριστερά και η γιαλαντζί αριστερά των δανειστών, έχουν ακόμη κάποια κοινά.
Επειδή είναι γνωστό ότι το χούι της φάρας μας φεύγει τελευταίο, και ασχολούμαστε με τον Μπελογιάννη αντί να ασχοληθούμε με το πως θα βγάλουμε τον μήνα, πρέπει να πούμε μερικές αλήθειες.
Ο Νίκος Μπελογιάννης δεν είναι εθνικός ήρωας. Είναι το
ίνδαλμα μιας Αριστεράς που κατόρθωσε να επιβάλλει ως σύμβολο τον «άνθρωπο με το γαρύφαλλο».
Ο Μπελογιάννης ήταν τραγικό θύμα ενός καθεστώτος που προέκυψε από έναν εμφύλιο πόλεμο για τον οποίο και ο ίδιος είχε την ευθύνη. Η άδικη εκτέλεση του, καθόλου δεν μπορεί να εξαγνίσει τον προηγούμενο βίο του. Εξάλλου η επιστροφή του στην Ελλάδα σκοπό είχε να οργανώσει τις παράνομες οργανώσεις για την ανατροπή του καθεστώτος. Και το καθεστώς όταν βρήκε την ευκαιρία απάντησε με τον ίδιο τρόπο.
Αγωνιστής της (αστικής) Δημοκρατίας δεν ήταν. Ήταν αγωνιστής της Δικτατορίας του Προλεταριάτου. Του καθεστώτος που επιβάλλουν οι λίγοι πάνω στους πολλούς για το «καλό τους».
Η απάνθρωπη εκτέλεση του είναι ένα σημείο αναφοράς για το που οδηγεί ο εθνικός διχασμός.
Το ΚΚΕ δεν κρύβεται και ίσως είχε κάθε λόγο να μην παραδώσει το πιστόλι του Μπελογιάννη. Ίσως να το χρειασθούν κάποια στιγμή, σκουριασμένο και άσφαιρο. Αλλά θα έχει συμβολισμό ισχυρό.
Στο συνέδριό του εξάλλου το ΚΚΕ είναι σαφές: ποτέ δεν αποκηρύξαμε την Δικτατορία του Προλεταριάτου. Η κατάρρευση του Σοσιαλιστικού Στρατοπέδου το 1991 ήταν «νίκη της αντεπανάστασης». Όταν η Ελλάδα εμπλακεί σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο αμυντικό η επιθετικό τότε οι «επαναστατικές δυνάμεις» θα αναλάβουν δράση με σκοπό την κατάληψη της εξουσίας.
Το ΚΚΕ κάνει την υπέρβαση του και για πρώτη φορά ακροβατεί μεταξύ των φληναφημάτων του «επαναστατικού μετασχηματισμού» και της δικτατορίας του προλεταριάτου, με εκείνο της αντεθνικής δράσης. Γιατί δεν είναι δυνατόν να ομολογεί και μάλιστα δημόσια ότι εάν η χώρα εμπλακεί σε πόλεμο, ο δικός του στόχος θα είναι μέσα στην αναμπουμπούλα η κατάληψη της εξουσίας…
Όμως το ΚΚΕ τουλάχιστον δεν εκπλήσσει το κοινό. Ξέρουμε τι πιστεύει, ξέρουμε για ποιο λόγο βρέθηκε στην Αμαλιάδα, ξέρουμε για ποιο λόγο καταχώνιασε και πάλι στο υπόγειο του Περισσού το πιστόλι του Μπελογιάννη.
Όμως από την γιαλαντζί Αριστερά, είναι πραγματικά προσβολή στην μνήμη του Μπελογιάννη τα όσα έγιναν στην Αμαλιάδα και μετά από αυτή.
Τι σχέση έχει η πιο υποταγμένη σε δανειστές και ξένους ελληνική κυβέρνηση με τον Μπελογιάννη και την κανονική Αριστερά; Καμία. Και είναι η πιο υποταγμένη κυβέρνηση γιατί δυο χρόνια μετά επιμένει να κοροϊδεύει τον εαυτό της και τους άλλους ότι σκύβει, προσκυνά, υποτάσσεται στους δανειστές και στους ξένους «κατακτητές» όχι επειδή το θέλει, αλλά επειδή πρέπει.
Είναι ακόμη χειρότερο... Γιατί παραδέχεται ότι το «θέλω» της είναι το ψέμα, και το «πρέπει» είναι η πικρή αλήθεια την οποία πολέμησε, κλέβοντας έτσι την εξουσία…
Τελικά το μόνο χρήσιμο από τον Μπελογιάννη είναι το πιστόλι του.
Ο Μπελογιάννης δεν υπέγραψε ,έστω και με «σφίξιμο» στο στομάχι, στεκόταν όρθιος για τις ιδέες του. Αυτοί όλοι νόμισαν ότι αρκεί να κρατάς ένα γαρύφαλλο και να χασκογελάς για να γίνεις κάτι σαν ήρωας…
Το πιστόλι για την κανονική Αριστερά είναι χρήσιμο. Να βαυκαλίζεται ότι έχει σύμβολα όταν έρθει η ώρα της επανάστασης…
Για την γιαλαντζί Αριστερά θα ήταν πιο χρήσιμο και λυτρωτικό... Όταν έρθει η ώρα και βρει το θάρρος να κοιταχθεί κατάματα στον καθρέφτη.
Ν.Μ.-liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου