Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

Η λύκαινα του γείτονα


 

Η πιο αδύναμη Ελλάδα απέναντι στην πιο άγρια Τουρκία.
Ξεστραβωθείτε! Το κακό έρχεται από παντού κι εμείς παίζουμε τις κουμπάρες-καναλάρχες.

Ποτέ άλλοτε μια χώρα που απειλούνταν από τόσο μεγάλους κινδύνους δεν αναλώθηκε σε τόσο ασήμαντα -συγκριτικά πάντα- και άσχετα θέματα. Αν είναι.....
δυνατόν, δηλαδή, να έχεις, από τη μια μεριά, το μείζον πρόβλημα της οικονομικής κατάρρευσης, με τον κίνδυνο της πτώχευσης να μας χτυπάει την πόρτα και το Grexit να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας και, από την άλλη, μια αγριεμένη Τουρκία με την ένταση στις σχέσεις μας να έχει πλέον κορυφωθεί, κι εσύ σε επίπεδο πολιτικής και καθημερινής επικαιρότητας να κάθεσαι και να εξαντλείσαι στο ποιος θα πάρει κανάλι και ποιος όχι! Άσε που αντί να συσπειρώνεσαι για να αντιμετωπίσεις τον εξωτερικό κίνδυνο, είτε αυτός λέγεται «Σόιμπλε» (ναι, σε εισαγωγικά, μια που όλοι σχεδόν οι εταίροι τα ίδια μάς λένε), είτε Ερντογάν, το μόνο που κάνεις είναι να μεθοδεύεις το πώς θα φέρεις βόλτα τους θεσμούς, με θεμιτούς ή εντελώς αθέμιτους -έως άθλιους- τρόπους. Εν ολίγοις, έχεις φάει πέντε φορές την κατσίκα του γείτονα προκαταβολικά στο εσωτερικό και δεν ασχολείσαι καν με το ότι ο άλλος γείτονας έχει αμολήσει την Γκρίζα Λύκαινα να σε κατασπαράξει!

Έλεος!!! Μακάρι να πετύχαινε κάποια στιγμή ο Τσίπρας τη ρύθμιση του χρέους, όπως επιχειρεί, σε εχθρικό τοπίο. Όλοι συμφωνούν κατά βάθος ότι δεν είναι βιώσιμο και πως το πρόγραμμα δεν βγαίνει. Όμως όπως πάει το πράγμα, με την όλη στρατηγική να έχει επικεντρωθεί σε μια μελλοντική υπόσχεση που θα χρησιμοποιηθεί σαν λάβαρο προπαγάνδας, τι να σου κάνει από μόνη της η ρύθμιση όταν εσωτερικά οι πολίτες θα είναι πτωχευμένοι; Η απίστευτη είδηση ότι υπάρχει ήδη, έστω και συγκυριακά, γενιά των 100 ευρώ, δηλαδή άνθρωποι που δουλεύουν για ένα πιάτο φαΐ, χειρότερα και από τους μετανάστες-σκλάβους στις φράουλες που λέγαμε κάποτε, θα έπρεπε να έχει ξεσηκώσει το σύμπαν στο πόδι! Και όχι το αν... θα κάνει κανάλι ο Ιβάν.

 Η δήλωση κάποιου ανεκδιήγητου ότι όποιος μικροεπιχειρηματίας δεν μπορεί να πληρώσει εισφορές... ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ συνιστά απόλυτη ομολογία κτηνώδους άγνοιας και ανευθυνότητας από ένα κυβερνητικό στέλεχος, το οποίο θα έπρεπε να έχει εκδιωχθεί αυθημερόν ΜΕ ΤΙΣ ΚΛΩΤΣΙΕΣ. Με τις εικόνες των ανθρώπων να σέρνονται στα πατώματα για τους πλειστηριασμούς -που, εδώ που τα λέμε, δεν έχουν καλά-καλά αρχίσει- σε συνδυασμό με την υπουργική απόφαση ότι άμα χρωστάς... δεν πειράζει, μην αγχώνεσαι, μπορείς να ρεφάρεις αν μας δώσεις το σπίτι σου, θα έπρεπε να έχουν χτυπήσει οι καμπάνες ανά την επικράτεια! Τώρα που προλαβαίνουμε, πριν... τις κατεβάσει ο Φίλης ως ένδειξη... θρησκευτικού φανατισμού την ώρα που τα δίνουν όλα για να τελειώσουν ένα τζαμί! (Ετερον εκάτερον, αλλά η ειδική μεταχείριση προκαλεί.)

 Πέραν αυτού, η συνειδητοποίηση από ουκ ολίγους εταίρους μας ότι η έννοια «ρύθμιση του χρέους» ΠΑΕΙ να συνδεθεί με μια μορφή Grexit θα έπρεπε να σημάνει εθνικό συναγερμό και όχι κομματικό ανασχηματισμό! (Σαν το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που τους έβαλαν να ψηφίσουν δύο φορές... μέχρι να πετύχουν το σωστό.) Μια... καλή ιδέα που μπορεί να δούμε να εφαρμόζεται από αφηνιασμένους παρακρατικούς μηχανισμούς και στο Συμβούλιο της Επικρατείας εάν αυτό δεν παραδεχτεί ότι... όταν οι άδειες είναι 4 έχουμε Διαφάνεια, αλλά αν είναι 6, δηλαδή... περισσότερες, Διαπλοκή! Ούτε με μαθηματική πράξη δεν βγαίνει, αλλά η κυβέρνηση έχει παγιδευτεί σε «αφηγήματα», όπως τα αποκαλεί η ίδια, που δεν τα πιστεύουν πια ούτε μικρά παιδιά. Δηλαδή ξανά έλεος και πάλι ΕΛΕΟΣ!!! Σταματήστε! Ξεστραβωθείτε! 

Το κακό έρχεται από παντού κι εμείς παίζουμε τις κουμπάρες. Τι να την κάνει ο Ελληνας πολίτης την απομείωση του χρέους όταν θα έχει φτάσει στο κατώτατο όριο της φτώχειας; Και στο κάτω-κάτω της γραφής, όσο κι αν ενοχλεί, ούτε καν παρηγοριά στον άρρωστο είναι η άλλη θεωρία τού να κάτσουμε να περιμένουμε τον αργό θάνατο ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή η διάλυσή του εξαιτίας των πολιτικών που ασκεί και των αμαρτιών του δεν θα μας σώσει από το κακό, εφόσον ο επόμενος, σίγουρος νικητής παραλάβει ΜΟΛΥΣΜΕΝΗ ΓΗ. Κι ΑΝ την παραλάβει ακέραια, αφού, σύμφωνα με την ιστορική εμπειρία μετά την οικονομική συμφορά και τους πολιτικούς σαλτιμπαγκισμούς στους οποίους έχουμε μια ροπή, πώς να το κάνουμε, ακολουθεί ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ. Και προσοχή! Εδώ μυρίζει τουλάχιστον εθνική περιπέτεια με τη λύσσα που ’χει πιάσει την Γκρίζα Λύκαινα της γειτονικής χώρας.

Το πόσο ανέτοιμοι και ανυποψίαστοι είναι πολλοί «αρμόδιοι» για το πού μπορεί να πάει η δουλειά με τον Ερντογάν φάνηκε και από το ότι... δεν καταλαβαίνουμε καν τι λέει και πότε το λέει. Έφτασε μια λάθος μετάφραση από το ΑΠΕ ή την πρεσβεία, δεν έχει και τόση σημασία, για δημοψήφισμα, για να σηκωθούν όλοι στο πόδι και να βγάλουν... ανακοινώσεις. Και όταν δύο μέρες μετά το ξανάπε... αυτή τη φορά αληθινά και κανονικά, το είχαμε ξεχάσει!!! Πόσο αλήθεια προετοιμασμένοι είμαστε για κάνα τούρκικο τσαμπουκά; OK, στα υπουργεία Εξωτερικών και Εθνικής Αμυνας υπάρχει, χωρίς αμφιβολία, η ΒΟΥΛΗΣΗ, οι άνθρωποι δεν είναι ΦΙΛΗΔΕΣ και ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΙ. Από εκεί και πέρα, όμως, τι όπλα, με την κανονική και τη μεταφορική έννοια, έχουν στα χέρια τους, όταν μιλάμε για χρεοκοπημένη χώρα που ΔΕΝ καταλαβαίνει καν το ότι για να σταθείς στα πόδια σου δεν αρκεί να σου χαρίσουν ένα χρέος. Πρέπει κι εσύ να σοβαρευτείς και να κάτσεις να δουλέψεις. Ή, τουλάχιστον, να αφήσεις τον κόσμο να δουλεύει και να παράγει εθνικό πλούτο αντί να τον γδέρνεις και να τον διώκεις συστηματικά.

 Συγχαρητήρια, λοιπόν, έφαγες την κατσίκα του γείτονα. Έτσι χορτάτος, μέσα στον κομματικό λήθαργο, θα ’σαι πιο καλός μεζές για τη ΛΥΚΑΙΝΑ του μεγάλου γείτονα.
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου