Εναλλακτική λύση με πολιτικό σχέδιο εξόδου από την Ευρωζώνη, παρουσίασε ο βουλευτής Β' Πειραιά του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Λαφαζάνης, στην ομιλία του σε αποψινή εκδήλωση της ιστοσελίδας Iskra, στον Πανελλήνιο, στο Πεδίον του 'Αρεως. [amna]
Ο κ. Λαφαζάνης παρουσίασε τους βασικούς άξονες αυτού του...
σχεδίου και συγκεκριμένα την εθνικοποίηση/κοινωνικοποίηση των τραπεζών, την υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο ανασυγκρότηση των στρατηγικών δομών της οικονομίας και των δικτύων, την αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου μέσω νέου φορολογικού συστήματος, την αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας και της διαφάνειας στα ΜΜΕ και την διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους.
Πρότεινε την θέσπιση εθνικού νομίσματος, τονίζοντας πως η έξοδος από το ευρώ δεν αποτελεί καταστροφή.
«Στην πρώτη φάση μετάβασης θα υπάρχουν δυσκολίες, όμως η έξοδος αυτή συνοδευόμενη από προοδευτικές πολιτικές θα οδηγήσει σε γρήγορη ανάταξη της οικονομίας» πρόσθεσε, προτείνοντας ταυτόχρονα «να ανοίξει άμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στην ελληνική κοινωνία η απαγορευμένη συζήτηση για το εθνικό νόμισμα».
Στην αρχή της ομιλίας του ο κ. Λαφαζάνης χαρακτήρισε το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου ως «φωτεινό ορόσημο που κανένας δεν μπορεί να σκιάσει ή να σβήσει», προσθέτοντας ότι «η κυβέρνηση το παραμέρισε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το ΟΧΙ νικήθηκε».
Epikairo: Συμβαίνει το εξής παράδοξο, ένα κυβερνητικό κόμμα να βρίσκεται στα πρόθυρα της διάσπασης. Παράλληλα συμβαίνει και κάτι άλλο: Η "μνημονιακή" στροφή του Αλέξη Τσίπρα δείχνει για την ώρα να "ξεδοντιάζει" την Αριστερή Πλατφόρμα των Λαφαζάνη-Στρατούλη, η οποία πλέον κινείται πολιτικά ξέχωρα από την "μεγάλη ομπρέλα" του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ. Γι αυτό ναι μεν σήμερα ο Λαφαζάνης έκανε καλή συγκέντρωση στο Πεδίον του Άρεως, ωστόσο ένας Μηλιός κι ένας Γλέζος δεν φέρνουν την άνοιξη, γιατί η άποψη που εκπροσωπεί η Αριατερή Πλατφόρμα, δραχμική και αντιευρωπαϊκή, δεν τυγχάνει και μεγάλης στήριξης του ελληνικού λαού.
Τώρα ο Λαφαζάνης, χωρίς την αύρα του ΣΥΡΙΖΑ και το "γλυκό προσωπάκι" του Τσίπρα καλείται να διεκδικήσει επιρροή στο εκλογικό σώμα, είτε για να ενισχυθεί εσωκομματικά, είτε για να φτιάξει δικό του κόμμα, χωρίς προσωπείο ευρώ και κυβέρνησης, με το ερώτημα που ανακύπτει να είναι το εξής: Πρέπει να ασχοληθεί κανείς με τον Λαφαζάνη; Με άλλα λόγια, μπορεί οι πρωτοβουλίες του να επηρεάσουν το πολιτικό σκηνικό τόσο όσο το προεξοφλούν πολλοί δημοσιολογούντες;
Κατά την γνώμη μας έχουν αποδοθεί "υπερφυσικές" ιδιότητες στον Λαφαζάνη, επειδή βρέθηκε να εκπροσωπεί το Grexit και τον εφιάλτη επιστροφής της χώρας στη δραχμή. Ωστόσο, μόλις έγινε γνωστό ότι σχεδίαζε "ντου" στο Νομισματοκοπείο, κανενός το αυτί δεν ίδρωσε, επειδή είτε δεν τον θεωρεί ικανό, είτε δεν τον θεωρεί τόσο επικίνδυνο. Προσωπική μας εκτίμηση είναι ότι δύσκολα ο Λαφαζάνης θα προβεί σε δημιουργία νέου κόμματος. Όσο κι αν πατά στην "κληρονομιά" του 61% του ΟΧΙ στο προ τριών εβδομάδων δημοψήφισμα, ο Λαφαζάνης ξέρει καλά ότι το δικό του μερίδιο στην πίτα είναι απείρως μικρότερο από εκείνο του Αλέξη ή ακόμα και του Βαρουφάκη.
Ένα "Λαφαζανικό" κόμμα, με μεταγραφές Ζωής-Βαρουφάκη δεν θα τα πάει το ιδιο καλά, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ του 2012 ή του 2015. Δεν υπάρχει κύμα οργής που μπορεί να πατήσει πάνω και να επωφεληθεί, όχι μόνο επειδή δεν διαθέτει το επικοινωνιακό χάρισμα του Τσίπρα, αλλά και επειδή ο κόσμος, αποκαμωμένος καθώς είναι, συνειδητοποιεί τον μονόδρομο της ευρωζώνης. Προσωπική μας εκτίμηση είναι ότι ένα κόμμα Λαφαζάνη, ακόμα και με τον Μανώλη Γλέζο στην μαρκίζα δύσκολα θα έμπαινε στην Βουλή. Μπορεί να διαθέτει τους κομματικούς συσχετισμούς για την ώρα υπέρ του, αλλά ο ψηφοφόρος έχει μάθει να αποφεύγει κόμματα που δεν είναι "γκανιάν".
Για ποιον ακριβώς λόγο να ψηφίσει κάποιος Λεουτσάκο ή Λαπαβίτσα; Το στόρι του εθνικού νομίσματος ναι μεν έχει μπει στην ατζέντα, αλλά αυτή τη στιγμή το αίτημα αυτό είναι αρκούντως σεχταριστικό και μειοψηφικό. Κι ένα κόμμα ξεκάθαρα δραχμικό και αντιευρωπαϊκό δεν θα ήταν και ιδιαίτερα θελκτικό για τον αντιμνημονιακό έστω ψηφοφόρο. Και η μοίρα του Λαφαζάνη είναι να γίνει μια κοινοβουλευτικά βελτιωμένη εκδοχή του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το οποίο δύσκολα θα μακροημερεύσει. Με άλλα λόγια, εφόσον γίνουν εκλογές σε 2-3 μήνες, ο Λαφαζάνης δεν πρόκειται να συγκεντρώσει στην καλύτερη πάνω από 5%, γιατί σ' αυτή την συγκυρία η Ελλάδα έκανε τις στρατηγικές επιλογές της και δεν υπάρχει στα σοβαρά κάποιος να τις αμφισβητήσει, όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2012 και το 2015.
Λένε πολλοί και έχουν σε μεγάλο βαθμό δίκιο, ότι οι εκλογές που θα γίνουν (αν γίνουν) θα έχουν ως ερώτημα "ποιον προτιμάτε για καλύτερο διαχειριστή του μνημονίου", όχι "αν θέλετε ή όχι να σκίσετε το μνημόνιο". Ποιο θα είναι το αίτημα της λογικής Λαφαζάνη; Να σκιστεί το μνημόνιο του Τσίπρα; Ο Λαφαζάνης θα είχε μια ελπίδα να πήγαινε η χώρα σε εκλογές πριν την υπογραφή συμφωνίας, ώστε εκεί να αναβιώσει το δίλημμα "μνημόνιο-αντιμνημόνιο". Αν και με τον Τσίπρα ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος, εκλογές χωρίς 3ο μνημόνιο θα ναι αυτοκτονικό να διεξαχθούν, χώρια που και οι δανειστές δεν θα το δουν με καλό μάτι.
Ο Λαφαζάνης θα κάνει κόμμα πιθανολογούμε στην περίπτωση που γίνει η ακρότητα και πάμε σε εκλογές χωρίς 3ο μνημόνιο, αν π.χ. κολλήσουμε σε μια τρίτη δέσμη προαπαιτουμένων και σ' ένα ακόμη δάνειο γέφυρα. Αν ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρουν να περάσουν αυτόν τον κάβο, η Αριστερή Πλατφόρμα δύσκολα θα αποχωρήσει οικειοθελώς από το κόμμα, προτιμώντας την διέξοδο της λευκής απεργίας, γιατί άλλο να είσαι βουλευτής κι άλλο να διακυβεύεται να είσαι βουλευτής και το σενάριο να είναι και οι τωρινοί 40 βουλευτές και σε κάποια επόμενη Βουλή φαντάζει απίθανο.
Καταληκτικά, ο Λαφαζάνης "σπιντάρει" τώρα την εσωκομματική σύγκρουση, ποντάροντας σε μια μετάθεση ψήφισης της συμφωνίας. Αν ψηφιστεί το 3ο μνημόνιο, θα πάει σ' ένα συνέδριο που πιθανόν να χάσει, αλλά δεν θα διασπαστεί γιατί δεν θα μπορεί να γυρίσει το τιμόνι της εθνικής στρατηγικής. Αν από την άλλη για κάποιο λόγο δεν ψηφιστεί το μνημόνιο, τότε μπορεί να κάνει την "αποκοτιά" και να διασπάσει τον ΣΥΡΙΖΑ, ποντάροντας σε ένα νέο κύμα αγανάκτησης και αντιευρωπαϊσμού. Μόνο που και σ' αυτή την περίπτωση ο δρόμος δεν θα ναι εύκολος γι αυτόν. Ίσως για την ώρα ο Λαφαζάνης να είναι το σκυλί που δαγκώνει, αλλά σίγουρα ακόμα φορά λουρί, το λουρί της εξουσίας και της βουλευτικής έδρας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου