Πριν από λίγο, ο Γιώργος Ελενόπουλος εξέδωσε μια αναλυτική δήλωση στην οποία αποδομεί σημείο σημείο το όσα υποστηρίζει ο Μ. Ιγνατίου.
«Η κατάρρευση κάθε ΜΥΘΟΥ που καλλιεργήθηκε τα προηγούμενα χρόνια μέχρι και σήμερα, σχετικά με την ένταξη της χώρας στο μηχανισμό στήριξης, είναι προφανές ότι, αναδεικνύει την πενία των επιχειρημάτων του πλυντηρίου που έχει στηθεί από γνωστά κέντρα, για το ξέπλυμα των εγκλημάτων της περιόδου διακυβέρνησης της χώρας από τον κ. Κώστα Καραμανλή.
Σε αυτήν την επιχείρηση, πρωτοστατεί με τακτικές δήθεν αποκαλυπτικές δημοσιεύσεις του, ο κ. Ιγνατίου.
Μόνο που – όπως και όλες οι προηγούμενες δήθεν αποκαλύψεις του, και αυτή που έρχεται τώρα στη δημοσιότητα με το «αποκαλυπτικό» βιβλίο του, δεν είναι τίποτα περισσότερο από χάντρες και καθρεφτάκια για ιθαγενείς.
Ας δούμε το γιατί:....
Επί της συγκεκριμένης συνάντησης στην οποία αναφέρεται ο κ. Ιγνατίου στο βιβλίο του
Η συνάντηση αυτή, πράγματι έγινε, στο διάστημα μεταξύ της κατάθεσης του προσχεδίου και του τελικού κειμένου του προϋπολογισμού για το έτος 2010, το Νοέμβριο του 2009.
Στη συνάντηση αυτή, η συζήτηση αφορούσε τη λήψη μέτρων για τον έλεγχο των ελλειμμάτων. Όπως έγινε φανερό στη συνάντηση, υπήρξε ταυτότητα απόψεων ως προς την αναγκαιότητα λήψης μέτρων, αλλά διαφορετική προσέγγιση επί του ύψους και του είδους των μέτρων. Η ελληνική πλευρά μιλούσε για μέτρα που θα περιέκοπταν το έλλειμμα κατά περίπου 3,3 μονάδες, όπως προέβλεπε και το προσχέδιο του προϋπολογισμού και οι εταίροι μιλούσαν για μέτρα που θα περιέκοπταν το έλλειμμα κατά περίπου 4-5 μονάδες. Τελικώς, ο προϋπολογισμός που κατετέθη – λαμβάνοντας υπόψη και το περιεχόμενο της συνάντησης εκείνης, προέβλεπε (μαζί με τα μέτρα που ανακοινώθηκαν στο Ζάππειο αρχές Δεκεμβρίου) τη μείωση του ελλείμματος κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες.
Για την ιστορία, με τα μέτρα που ελήφθησαν και στη συνέχεια, μόνον την πρώτη χρονιά της προσαρμογής, το έλλειμμα περιορίστηκε κατά περισσότερο από 5 ποσοστιαίες μονάδες.
Στη συνάντηση αυτή, δεν κατετέθη από τους εταίρους πακέτο – μίνι μνημόνιο, επί του οποίου ζητείτο η απάντηση της τότε Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου.
Και επίσης, δεν υπήρξε οποιαδήποτε πρόταση εκ μέρους των εταίρων, που να προβλέπει χρηματοδότηση της χώρας και επομένως να συνιστά μίνι μνημόνιο, καθώς τότε ουδείς μιλούσε για δανειοδότηση της χώρας, ούτε μπορούσε να υπάρξει δανεισμός από την ΕΕ αφού «μηχανισμός στήριξης» δεν υπήρχε ούτε στον ορίζοντα.
Φαίνεται να ξέχασε ο κ. Ιγνατίου ότι το κάθε κράτος-μέλος της ΕΕ πρέπει να συμμορφώνεται με τις προδιαγραφές του Συμφώνου Σταθερότητας – όπου το έλλειμμα δεν πρέπει να ξεπερνά το 3%.
Δηλαδή, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητούσε το αυτονόητο.
Την προσαρμογή της χώρας στο Σύμφωνο Σταθερότητας, που παραβίασε κατάφωρα η Κυβέρνηση Καραμανλή.
Κλήθηκε η Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου να σηκώσει το βάρος της προσαρμογής, παρότι το δημοσιονομικό έλλειμμα το εκτίναξε η προηγούμενη κυβέρνηση.
Ας του θυμίσουμε ακόμη και την πρόσφατη Εκθεση του Ευρωκοινοβουλίου για την κρίση στην Ελλάδα.
Ας του θυμίσουμε επίσης, ότι η Κυβέρνηση Καραμανλή με τις αλχημείες της έπληξε καθοριστικά την αξιοπιστία της χώρας στις διεθνείς αγορές.
Η Κυβέρνηση Καραμανλή κατέστησε την Ελλάδα αναξιόχρεη.
Μέσα στη δίνη της κρίσης, ουδέποτε κατετέθη πρόταση που να αγνοήθηκε από τον τότε Πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου.
Αντιθέτως, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, κατέθετε εναγωνίως προτάσεις για συνολικές λύσεις στην κρίση – όπως για παράδειγμα, αυτή για τα ευρωομόλογα.
Και οι εταίροι μας χαρακτήριζαν το πρόβλημα ελληνικό και συνιστούσαν να το επιλύσουμε μόνοι μας.
Πολύ αργότερα, από τα τέλη Φεβρουαρίου του 2010 και μετά, άρχισαν κάπως να το συζητούν και ύστερα από σκληρότατες διαπραγματεύσεις να οδηγηθούν στην απόφαση να επιδείξουν την αλληλεγγύη τους, με την δημιουργία του μηχανισμού στήριξης.
Πέραν όμως όλων αυτών, όπως και οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν, το πρόβλημα ήταν συστημικό – δηλαδή και πρόβλημα αρχιτεκτονικής του ΕΥΡΩ και η απάντησή του, δεν αφορούσε το αν θα γινόταν περικοπή 4 ή 5 μονάδων του ελλείμματος, κάτι που η τότε Ελληνική Κυβέρνηση υπογράμμιζε συνεχώς – δυστυχώς σε ώτα μη ακουόντων.
Για την ιστορία επίσης, το τελικό μέγεθος του ελλείμματος του 2009, άνω του 15%, ΕΓΙΝΕ ΓΝΩΣΤΟ ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΥΤΗ, το Νοέμβριο του 2010. Γιατί; Γιατί τότε βγήκαν από τα ντουλάπια των ταμείων, όλοι οι «σκελετοί» της πολιτικής που άφησε πίσω της η Κυβέρνηση Καραμανλή.
Κλείνοντας επ” αυτού, είναι κάτι περισσότερο από αστείο, να ισχυρίζεται και να πιστεύει κανείς ότι, μας έδωσαν πρόταση «μίνι-μνημονίου» με χρήματα και μάλιστα, χωρίς ΔΝΤ το Νοέμβριο 2009, όταν η ΕΕ δεν είχε ακόμα πειστεί και ούτε κουβέντιαζε για την ανάγκη μηχανισμού.
Επί της σκοπιμότητας της δήθεν αποκάλυψης
Ο κ. Ιγνατίου, όπως αναφέρει και στο βιβλίο του, ρώτησε τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου για τη συνάντηση αυτή και έλαβε μια απάντηση την οποία και παραθέτει.
Ωστόσο, σκοπίμως, δεν ρώτησε τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου αν οι εταίροι παρέδωσαν πακέτο – μίνι μνημόνιο με τη σημείωση να υπάρξει απάντηση από τον τότε Πρωθυπουργό. Για το λόγο αυτό, αν και υπάρχει στο βιβλίο Ιγνατίου η επιβεβαίωση της συνάντησης καθώς και το περιεχόμενο της συζήτησης που αφορούσε τη λήψη μέτρων, δεν υπάρχει ερώτηση και απάντηση επί της δήθεν πρότασης για πακέτο – μίνι μνημόνιο.
Γιατί; Γιατί ο κ. Ιγνατίου, δεν ήθελε να υπάρχει από τότε απάντηση από τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου επί αυτού του σκέλους των δήθεν πληροφοριών που είχε από ΑΓΝΩΣΤΗ, ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ ΠΗΓΗ, ώστε να μπορεί σήμερα να «πουλήσει» με το βιβλίο του τη δήθεν αποκάλυψη.
Μόνο που, με δήθεν αποκαλύψεις και πολλούς μύθους, όπως μάθαμε καλά πλέον τα τελευταία χρόνια, πολλοί έχτισαν καριέρες και περιουσίες. Και όλοι, στην πλάτη του Γιώργου Παπανδρέου.
Και όπως πάνε, σε λίγο θα μας πουν, πως και για το αδιέξοδο της σημερινής διαπραγμάτευσης ευθύνεται ο Γιώργος Παπανδρέου.
Και τέλος,
Παρακαλείται, όποιος προαιρείται, να δώσει στη δημοσιότητα αυτό το δήθεν σούπερ ντούπερ «μίνι-μνημόνιο» που δήθεν αγνόησε ο Γιώργος Παπανδρέου και το οποίο θα επέλυε δήθεν το ελληνικό πρόβλημα άνετα κι ωραία, ήρεμα κι απλά, χωρίς κόπο, «με ένα πόνο».
Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να δούμε, αυτό το δήθεν «μίνι-μνημόνιο», μήπως προέβλεπε άμεση κατάργηση των δεκάδων χιλιάδων stage στο δημόσιο; Μήπως προέβλεπε μείωση κατά 30% των συμβασιούχων; Κατάργηση όλων των αμειβόμενων επιτροπών; Υπαγωγή στο ΑΣΕΠ όλων των προσλήψεων στο δημόσιο; Σκληρή ρήτρα 1 πρόσληψη για κάθε 2 αποχωρήσεις; Αύξηση του Ενιαίου Φόρου Κατανάλωσης σε τσιγάρα και ποτά; Μείωση επιδομάτων στο δημόσιο κατά 10%; Πλαφόν και μείωση στις αμοιβές των διοικητικών στελεχών των ΔΕΚΟ κατά τουλάχιστον 10% και 50% μείωση στις αμοιβές των μελών Διοικητικών Συμβουλίων; Κατάργηση μέτρου απόσυρσης και νέα τέλη κυκλοφορίας;
Γιατί όλα τα παραπάνω τα έκανε πράξη η κυβέρνηση Παπανδρέου, με δικές τις αποφάσεις, μέσα σε ένα-δύο μήνες μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009. Με προσδοκώμενη για το 2010 μείωση ελλείμματος που άγγιζε το πρωτοφανές τότε επίπεδο του 4% του ΑΕΠ και άμεσα μείωνε και το έλλειμμα του 2009 κατά 1 δισ. Όταν οι προηγούμενοι που χρεοκόπησαν τη χώρα, μετά – προεκλογικά – θυμήθηκαν να ανακοινώσουν μέτρα της πλάκας – κάτω της μιας ποσοστιαίας μονάδας. Εκείνο το δίμηνο, τότε που γεννήθηκε η καραμέλα «η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν παίρνει μέτρα», από αυτούς που αντιδρούσαν λυσσαλέα σε κάθε ένα από τα παραπάνω μέτρα. Αλήθεια, θυμάται κανείς άλλη κυβέρνηση να ξεκίνησε τη θητεία της διώχνοντας – δυστυχώς, κόσμο από το δημόσιο;
Παρακαλούνται επίσης, οι στρατευμένοι αντιπαπανδρεϊκοί κονδυλοφόροι να επανέλθουν στην τάξη. Έχτισαν με τον «ιδρώτα τους» τόσα χρόνια παλάτι λάσπης και τώρα το παραμελούν και το γκρεμίζουν; Αν είναι δυνατόν! Γιατί καταφεύγουν πλέον ιστορίες δευτεροτρίτων παραγόντων και δεν μιλάνε πια για τα «σιγουράκια» της προδοσίας; Πού είναι το αντεθνικό παιχνίδι με τα CDS; Πού είναι η εθνική μειοδοσία με το φούσκωμα του ελλείμματος; Πού είναι τα πύρινα άρθρα ότι ο Παπανδρέου είχε κάθε δυνατότητα να διαγράψει χρέος εξαρχής και δεν το έκανε;
Τι εννοείτε, δεν αποδείχθηκε τίποτα από όλα αυτά; Τι εννοείτε, δικαιώθηκε ο Παπανδρέου από την πραγματικότητα; Τόσο χειρότερο για την αλήθεια!
Παρακαλείται επίσης, ο δημοσιογράφος κ. Ιγνατίου, να μεταβιβάσει στην «πηγή» του, που… του διηγήθηκε αυτές τις ωραίες ιστοριούλες, ότι δεν έχει καταλάβει τίποτα από την ελληνική κρίση. Γρι. Και η «πηγή» του, να ρωτήσει αν θέλει τον πολιτικό της προϊστάμενο, κύριο Jean Claude Juncker, ποιον θεωρεί υπαίτιο της ελληνικής κρίσης, μπας και ξεστραβωθεί.
Παρακαλείται επίσης, ο νεοκαραμανλικός εκδοτικός υπόκοσμος να ανανεώσει επιτέλους το λεξιλόγιο του αντιπαπανδρεϊκού του οχετού. «Προδότης»; Χιλιοειπωμένο. «Βλαξ»; Πολύ μπανάλ. Θα τους προτείναμε το «λιποτάχτης» και το «δειλός» αλλά είναι καπαρωμένα από το 2009. Και τα λιγδιασμένα χέρια του δειλού και λιποτάχτη δεν ξεπλένονται ποτέ. Συνεννοηθήκαμε;»
«Η κατάρρευση κάθε ΜΥΘΟΥ που καλλιεργήθηκε τα προηγούμενα χρόνια μέχρι και σήμερα, σχετικά με την ένταξη της χώρας στο μηχανισμό στήριξης, είναι προφανές ότι, αναδεικνύει την πενία των επιχειρημάτων του πλυντηρίου που έχει στηθεί από γνωστά κέντρα, για το ξέπλυμα των εγκλημάτων της περιόδου διακυβέρνησης της χώρας από τον κ. Κώστα Καραμανλή.
Σε αυτήν την επιχείρηση, πρωτοστατεί με τακτικές δήθεν αποκαλυπτικές δημοσιεύσεις του, ο κ. Ιγνατίου.
Μόνο που – όπως και όλες οι προηγούμενες δήθεν αποκαλύψεις του, και αυτή που έρχεται τώρα στη δημοσιότητα με το «αποκαλυπτικό» βιβλίο του, δεν είναι τίποτα περισσότερο από χάντρες και καθρεφτάκια για ιθαγενείς.
Ας δούμε το γιατί:....
Επί της συγκεκριμένης συνάντησης στην οποία αναφέρεται ο κ. Ιγνατίου στο βιβλίο του
Η συνάντηση αυτή, πράγματι έγινε, στο διάστημα μεταξύ της κατάθεσης του προσχεδίου και του τελικού κειμένου του προϋπολογισμού για το έτος 2010, το Νοέμβριο του 2009.
Στη συνάντηση αυτή, η συζήτηση αφορούσε τη λήψη μέτρων για τον έλεγχο των ελλειμμάτων. Όπως έγινε φανερό στη συνάντηση, υπήρξε ταυτότητα απόψεων ως προς την αναγκαιότητα λήψης μέτρων, αλλά διαφορετική προσέγγιση επί του ύψους και του είδους των μέτρων. Η ελληνική πλευρά μιλούσε για μέτρα που θα περιέκοπταν το έλλειμμα κατά περίπου 3,3 μονάδες, όπως προέβλεπε και το προσχέδιο του προϋπολογισμού και οι εταίροι μιλούσαν για μέτρα που θα περιέκοπταν το έλλειμμα κατά περίπου 4-5 μονάδες. Τελικώς, ο προϋπολογισμός που κατετέθη – λαμβάνοντας υπόψη και το περιεχόμενο της συνάντησης εκείνης, προέβλεπε (μαζί με τα μέτρα που ανακοινώθηκαν στο Ζάππειο αρχές Δεκεμβρίου) τη μείωση του ελλείμματος κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες.
Για την ιστορία, με τα μέτρα που ελήφθησαν και στη συνέχεια, μόνον την πρώτη χρονιά της προσαρμογής, το έλλειμμα περιορίστηκε κατά περισσότερο από 5 ποσοστιαίες μονάδες.
Στη συνάντηση αυτή, δεν κατετέθη από τους εταίρους πακέτο – μίνι μνημόνιο, επί του οποίου ζητείτο η απάντηση της τότε Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου.
Και επίσης, δεν υπήρξε οποιαδήποτε πρόταση εκ μέρους των εταίρων, που να προβλέπει χρηματοδότηση της χώρας και επομένως να συνιστά μίνι μνημόνιο, καθώς τότε ουδείς μιλούσε για δανειοδότηση της χώρας, ούτε μπορούσε να υπάρξει δανεισμός από την ΕΕ αφού «μηχανισμός στήριξης» δεν υπήρχε ούτε στον ορίζοντα.
Φαίνεται να ξέχασε ο κ. Ιγνατίου ότι το κάθε κράτος-μέλος της ΕΕ πρέπει να συμμορφώνεται με τις προδιαγραφές του Συμφώνου Σταθερότητας – όπου το έλλειμμα δεν πρέπει να ξεπερνά το 3%.
Δηλαδή, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητούσε το αυτονόητο.
Την προσαρμογή της χώρας στο Σύμφωνο Σταθερότητας, που παραβίασε κατάφωρα η Κυβέρνηση Καραμανλή.
Κλήθηκε η Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου να σηκώσει το βάρος της προσαρμογής, παρότι το δημοσιονομικό έλλειμμα το εκτίναξε η προηγούμενη κυβέρνηση.
Ας του θυμίσουμε ακόμη και την πρόσφατη Εκθεση του Ευρωκοινοβουλίου για την κρίση στην Ελλάδα.
Ας του θυμίσουμε επίσης, ότι η Κυβέρνηση Καραμανλή με τις αλχημείες της έπληξε καθοριστικά την αξιοπιστία της χώρας στις διεθνείς αγορές.
Η Κυβέρνηση Καραμανλή κατέστησε την Ελλάδα αναξιόχρεη.
Μέσα στη δίνη της κρίσης, ουδέποτε κατετέθη πρόταση που να αγνοήθηκε από τον τότε Πρωθυπουργό, Γιώργο Παπανδρέου.
Αντιθέτως, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, κατέθετε εναγωνίως προτάσεις για συνολικές λύσεις στην κρίση – όπως για παράδειγμα, αυτή για τα ευρωομόλογα.
Και οι εταίροι μας χαρακτήριζαν το πρόβλημα ελληνικό και συνιστούσαν να το επιλύσουμε μόνοι μας.
Πολύ αργότερα, από τα τέλη Φεβρουαρίου του 2010 και μετά, άρχισαν κάπως να το συζητούν και ύστερα από σκληρότατες διαπραγματεύσεις να οδηγηθούν στην απόφαση να επιδείξουν την αλληλεγγύη τους, με την δημιουργία του μηχανισμού στήριξης.
Πέραν όμως όλων αυτών, όπως και οι εξελίξεις επιβεβαίωσαν, το πρόβλημα ήταν συστημικό – δηλαδή και πρόβλημα αρχιτεκτονικής του ΕΥΡΩ και η απάντησή του, δεν αφορούσε το αν θα γινόταν περικοπή 4 ή 5 μονάδων του ελλείμματος, κάτι που η τότε Ελληνική Κυβέρνηση υπογράμμιζε συνεχώς – δυστυχώς σε ώτα μη ακουόντων.
Για την ιστορία επίσης, το τελικό μέγεθος του ελλείμματος του 2009, άνω του 15%, ΕΓΙΝΕ ΓΝΩΣΤΟ ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΥΤΗ, το Νοέμβριο του 2010. Γιατί; Γιατί τότε βγήκαν από τα ντουλάπια των ταμείων, όλοι οι «σκελετοί» της πολιτικής που άφησε πίσω της η Κυβέρνηση Καραμανλή.
Κλείνοντας επ” αυτού, είναι κάτι περισσότερο από αστείο, να ισχυρίζεται και να πιστεύει κανείς ότι, μας έδωσαν πρόταση «μίνι-μνημονίου» με χρήματα και μάλιστα, χωρίς ΔΝΤ το Νοέμβριο 2009, όταν η ΕΕ δεν είχε ακόμα πειστεί και ούτε κουβέντιαζε για την ανάγκη μηχανισμού.
Επί της σκοπιμότητας της δήθεν αποκάλυψης
Ο κ. Ιγνατίου, όπως αναφέρει και στο βιβλίο του, ρώτησε τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου για τη συνάντηση αυτή και έλαβε μια απάντηση την οποία και παραθέτει.
Ωστόσο, σκοπίμως, δεν ρώτησε τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου αν οι εταίροι παρέδωσαν πακέτο – μίνι μνημόνιο με τη σημείωση να υπάρξει απάντηση από τον τότε Πρωθυπουργό. Για το λόγο αυτό, αν και υπάρχει στο βιβλίο Ιγνατίου η επιβεβαίωση της συνάντησης καθώς και το περιεχόμενο της συζήτησης που αφορούσε τη λήψη μέτρων, δεν υπάρχει ερώτηση και απάντηση επί της δήθεν πρότασης για πακέτο – μίνι μνημόνιο.
Γιατί; Γιατί ο κ. Ιγνατίου, δεν ήθελε να υπάρχει από τότε απάντηση από τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου επί αυτού του σκέλους των δήθεν πληροφοριών που είχε από ΑΓΝΩΣΤΗ, ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ ΠΗΓΗ, ώστε να μπορεί σήμερα να «πουλήσει» με το βιβλίο του τη δήθεν αποκάλυψη.
Μόνο που, με δήθεν αποκαλύψεις και πολλούς μύθους, όπως μάθαμε καλά πλέον τα τελευταία χρόνια, πολλοί έχτισαν καριέρες και περιουσίες. Και όλοι, στην πλάτη του Γιώργου Παπανδρέου.
Και όπως πάνε, σε λίγο θα μας πουν, πως και για το αδιέξοδο της σημερινής διαπραγμάτευσης ευθύνεται ο Γιώργος Παπανδρέου.
Και τέλος,
Παρακαλείται, όποιος προαιρείται, να δώσει στη δημοσιότητα αυτό το δήθεν σούπερ ντούπερ «μίνι-μνημόνιο» που δήθεν αγνόησε ο Γιώργος Παπανδρέου και το οποίο θα επέλυε δήθεν το ελληνικό πρόβλημα άνετα κι ωραία, ήρεμα κι απλά, χωρίς κόπο, «με ένα πόνο».
Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να δούμε, αυτό το δήθεν «μίνι-μνημόνιο», μήπως προέβλεπε άμεση κατάργηση των δεκάδων χιλιάδων stage στο δημόσιο; Μήπως προέβλεπε μείωση κατά 30% των συμβασιούχων; Κατάργηση όλων των αμειβόμενων επιτροπών; Υπαγωγή στο ΑΣΕΠ όλων των προσλήψεων στο δημόσιο; Σκληρή ρήτρα 1 πρόσληψη για κάθε 2 αποχωρήσεις; Αύξηση του Ενιαίου Φόρου Κατανάλωσης σε τσιγάρα και ποτά; Μείωση επιδομάτων στο δημόσιο κατά 10%; Πλαφόν και μείωση στις αμοιβές των διοικητικών στελεχών των ΔΕΚΟ κατά τουλάχιστον 10% και 50% μείωση στις αμοιβές των μελών Διοικητικών Συμβουλίων; Κατάργηση μέτρου απόσυρσης και νέα τέλη κυκλοφορίας;
Γιατί όλα τα παραπάνω τα έκανε πράξη η κυβέρνηση Παπανδρέου, με δικές τις αποφάσεις, μέσα σε ένα-δύο μήνες μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009. Με προσδοκώμενη για το 2010 μείωση ελλείμματος που άγγιζε το πρωτοφανές τότε επίπεδο του 4% του ΑΕΠ και άμεσα μείωνε και το έλλειμμα του 2009 κατά 1 δισ. Όταν οι προηγούμενοι που χρεοκόπησαν τη χώρα, μετά – προεκλογικά – θυμήθηκαν να ανακοινώσουν μέτρα της πλάκας – κάτω της μιας ποσοστιαίας μονάδας. Εκείνο το δίμηνο, τότε που γεννήθηκε η καραμέλα «η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν παίρνει μέτρα», από αυτούς που αντιδρούσαν λυσσαλέα σε κάθε ένα από τα παραπάνω μέτρα. Αλήθεια, θυμάται κανείς άλλη κυβέρνηση να ξεκίνησε τη θητεία της διώχνοντας – δυστυχώς, κόσμο από το δημόσιο;
Παρακαλούνται επίσης, οι στρατευμένοι αντιπαπανδρεϊκοί κονδυλοφόροι να επανέλθουν στην τάξη. Έχτισαν με τον «ιδρώτα τους» τόσα χρόνια παλάτι λάσπης και τώρα το παραμελούν και το γκρεμίζουν; Αν είναι δυνατόν! Γιατί καταφεύγουν πλέον ιστορίες δευτεροτρίτων παραγόντων και δεν μιλάνε πια για τα «σιγουράκια» της προδοσίας; Πού είναι το αντεθνικό παιχνίδι με τα CDS; Πού είναι η εθνική μειοδοσία με το φούσκωμα του ελλείμματος; Πού είναι τα πύρινα άρθρα ότι ο Παπανδρέου είχε κάθε δυνατότητα να διαγράψει χρέος εξαρχής και δεν το έκανε;
Τι εννοείτε, δεν αποδείχθηκε τίποτα από όλα αυτά; Τι εννοείτε, δικαιώθηκε ο Παπανδρέου από την πραγματικότητα; Τόσο χειρότερο για την αλήθεια!
Παρακαλείται επίσης, ο δημοσιογράφος κ. Ιγνατίου, να μεταβιβάσει στην «πηγή» του, που… του διηγήθηκε αυτές τις ωραίες ιστοριούλες, ότι δεν έχει καταλάβει τίποτα από την ελληνική κρίση. Γρι. Και η «πηγή» του, να ρωτήσει αν θέλει τον πολιτικό της προϊστάμενο, κύριο Jean Claude Juncker, ποιον θεωρεί υπαίτιο της ελληνικής κρίσης, μπας και ξεστραβωθεί.
Παρακαλείται επίσης, ο νεοκαραμανλικός εκδοτικός υπόκοσμος να ανανεώσει επιτέλους το λεξιλόγιο του αντιπαπανδρεϊκού του οχετού. «Προδότης»; Χιλιοειπωμένο. «Βλαξ»; Πολύ μπανάλ. Θα τους προτείναμε το «λιποτάχτης» και το «δειλός» αλλά είναι καπαρωμένα από το 2009. Και τα λιγδιασμένα χέρια του δειλού και λιποτάχτη δεν ξεπλένονται ποτέ. Συνεννοηθήκαμε;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου