Το έχω διηγηθεί κι άλλοτε το περιστατικό. Απλώς εύχομαι τούτη η φορά να είναι η τελευταία. Στα χρόνια της χούντας ήταν. Στο Εκτακτο Στρατοδικείο, στην πλατεία Καραϊσκάκη. Κατέθετε μάρτυρας ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Στην έδρα ένας θρασύτατος γαλονάς τον είχε εκνευρίσει με τη βλακώδη.... αλαζονεία του. Και κάποια στιγμή ο Κανελλόπουλος δεν κρατήθηκε. «Οσο απίστευτο κι αν σας φαίνεται, κ. στρατοδίκα, η Ιστορία της Ελλάδος δεν άρχισε στις 21 Απριλίου του 1967».
Αναπόφευκτο ήταν ν' ανατρέξω στο περιστατικό αυτό τις τελευταίες μέρες. Με υποχρέωσαν τα όσα άκουγα από αυτάρεσκους αγορητές που αλληλοσυγχαίρονταν επειδή «επανέφεραν τη Δημοκρατία στην Ελλάδα» και «διέσωσαν την τιμή και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού». Και συχνά-πυκνά μας βομβάρδιζαν και με την πιεστική διαβεβαίωση ότι ζούμε «ιστορικές στιγμές», χωρίς ευτυχώς να
έχει γνωστοποιηθεί, ως τώρα τουλάχιστον, αν θα προβλεφθούν κυρώσεις για όσους το αμφισβητούν.
Αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις έχει και τα καλά του ν' ανήκεις στους «παλιότερους». Εχεις δει κι έχεις ακούσει πολλά. Για παράδειγμα, πάνω από δέκα φορές μας έχει ανακοινωθεί από διάφορους το «τέλος της μεταπολίτευσης», οπότε δεν χάθηκε ο κόσμος αν προστέθηκε και μία παραπάνω. Ή μήπως πρώτη φορά ακούσαμε ότι κάποιοι «ανήκουν οριστικά και αμετάκλητα στο παρελθόν» ή -γραφικότερα- «έχουν μπει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας»; Μόνο που η πράξη έχει αποδείξει πως αυτοί που αυτάρεσκα καυχώνται για την περιθωριοποίηση των αντιπάλων τους είναι οι ίδιοι που με τις πράξεις, τις παραλείψεις και γενικά την ανικανότητά τους τους επαναφέρουν κάποια στιγμή στην εξουσία.
Εξυπακούεται ότι εύχομαι να τα πάει καλά η κυβέρνηση σ' αυτό που θεωρεί διαπραγμάτευση. Στο ίδιο κλαδί καθόμαστε όλοι. Αλλά μέχρι να δώσει δείγμα γραφής, καλό θα είναι να λείπουν οι φανφάρες και οι μεγαλοστομίες. Και κυρίως οι αναφορές στην Ιστορία. Δεν υπάρχει λόγος να βιάζονται. Θα έρθει η στιγμή που η Ιστορία θ' ασχοληθεί μαζί τους. Και φυσικά θα τους κρίνει από το αποτέλεσμα και μόνο από το αποτέλεσμα. Και θα τους κρίνει θετικά ή αρνητικά, αδιαφορώντας για το τι πιστεύουν οι ίδιοι.
Ερ Μπαρτζινόπουλος-Έθνος
Αναπόφευκτο ήταν ν' ανατρέξω στο περιστατικό αυτό τις τελευταίες μέρες. Με υποχρέωσαν τα όσα άκουγα από αυτάρεσκους αγορητές που αλληλοσυγχαίρονταν επειδή «επανέφεραν τη Δημοκρατία στην Ελλάδα» και «διέσωσαν την τιμή και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού». Και συχνά-πυκνά μας βομβάρδιζαν και με την πιεστική διαβεβαίωση ότι ζούμε «ιστορικές στιγμές», χωρίς ευτυχώς να
έχει γνωστοποιηθεί, ως τώρα τουλάχιστον, αν θα προβλεφθούν κυρώσεις για όσους το αμφισβητούν.
Αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις έχει και τα καλά του ν' ανήκεις στους «παλιότερους». Εχεις δει κι έχεις ακούσει πολλά. Για παράδειγμα, πάνω από δέκα φορές μας έχει ανακοινωθεί από διάφορους το «τέλος της μεταπολίτευσης», οπότε δεν χάθηκε ο κόσμος αν προστέθηκε και μία παραπάνω. Ή μήπως πρώτη φορά ακούσαμε ότι κάποιοι «ανήκουν οριστικά και αμετάκλητα στο παρελθόν» ή -γραφικότερα- «έχουν μπει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας»; Μόνο που η πράξη έχει αποδείξει πως αυτοί που αυτάρεσκα καυχώνται για την περιθωριοποίηση των αντιπάλων τους είναι οι ίδιοι που με τις πράξεις, τις παραλείψεις και γενικά την ανικανότητά τους τους επαναφέρουν κάποια στιγμή στην εξουσία.
Εξυπακούεται ότι εύχομαι να τα πάει καλά η κυβέρνηση σ' αυτό που θεωρεί διαπραγμάτευση. Στο ίδιο κλαδί καθόμαστε όλοι. Αλλά μέχρι να δώσει δείγμα γραφής, καλό θα είναι να λείπουν οι φανφάρες και οι μεγαλοστομίες. Και κυρίως οι αναφορές στην Ιστορία. Δεν υπάρχει λόγος να βιάζονται. Θα έρθει η στιγμή που η Ιστορία θ' ασχοληθεί μαζί τους. Και φυσικά θα τους κρίνει από το αποτέλεσμα και μόνο από το αποτέλεσμα. Και θα τους κρίνει θετικά ή αρνητικά, αδιαφορώντας για το τι πιστεύουν οι ίδιοι.
Ερ Μπαρτζινόπουλος-Έθνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου