Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015

Είναι πράξη πατριωτικής αξιοπρέπειας το κάψιμο της σημαίας της ΕΕ;

shmaia_11022015.jpeg

Όπως βλέπουμε και από το newsbomb, η χθεσινή "ανάσα αξιοπρέπειας" που έλαβε χώρα στην πλατεία Συντάγματος, ήταν και "πυρίκαυστη" (για να επικαλεστούμε και λίγο Ζουράρι), αφού σε μια πράξη πατριωτισμού κάψαμε και μια σημαία της ΕΕ, σε συνέχεια του κατεβάσματός της από την Δημαρχία Πατρέων, αλλά και του περσινού καψίματος της σημαίας έξω από την ΕΡΤ, όπως μπορείτε να δείτε και στο παρακάτω βίντεο. Επειδή τα πράγματα έχουν πάρει επικίνδυνη τροπή, μερικές σκέψεις, ανήσυχες για το μέλλον του τόπου, ειδικά μιας και σήμερα συμπληρώνονται και 70 χρόνια από την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας....


Προσπαθώ να καταλάβω σε ποια χρονική περίοδο βρισκόμαστε. Προσωπικά μου μοιάζει ένα κοκτέιλ του 1915 και του 1920, με ολίγη από μετεμφυλιακή Ελλάδα, πασπαλισμένα με διαδίκτυο και Ευρωπαϊκή Ένωση και εξηγούμαι:

Στα φόρτε του Εθνικού Διχασμού, τότε που ο Βενιζέλος, εκπροσωπούσε την λογική στην Ελλάδα του παραλόγου, άμα την αποχώρησή του από την κυβέρνηση και την επικράτηση του γερμανόφιλου Κωνσταντίνου του Α΄ (του οποίου έχουμε και άγαλμα τρομάρα μας στο Πεδίο του Άρεως), στην Αθήνα επικράτησε ένας αντιβενιζελικός παροξυσμός, με αποκορύφωμα το περίφημο "ανάθεμα" της Εκκλησίας σε βάρος του Βενιζέλου, όπου μια ολόκληρη πόλη (και μισή χώρα από πίσω της) βρισκόταν σ' ένα αντιβενιζελικό παραλλήρημα, σαν την γιορτή που νιώθουμε σήμερα με τους "νεογανακτισμένους" της πλατείας Συντάγματος, όπου, αφού εισέπραξαν μια χαρά τα δισεκατομμύρια των ευρωπαίων μέσω κοινοτικών πλαισίων στήριξης και ΕΣΠΑ, είπαν να κάνουν και μια πατριωτική πράξη βρε αδελφέ, το κάψιμο της σημαίας της ΕΕ.

Λίγα χρόνια αργότερα, όταν ο Βενιζέλος έχασε τις εκλογές του 1920, πάλι η "μικρά πλην τίμια Ελλάς" πέρασε μια αντιβενιζελική ομοψυχία, επειδή ο ελληναράς βαρέθηκε να πολεμά από το 1912 με τους Βαλκανικούς (τότε που έγινε και ο Κωνσταντίνος ο Α΄ ήρωας με την απελεύθερωση της Θεσσαλονίκης, στο παραένα πριν την πάρουν οι Βούλγαροι), θέλοντας ειρήνη και όχι την Ελλάδα των 2 ηπείρων και των 5 θαλασσών. Βέβαια, μια χαρά ο Γούναρης ήθελε να πάει στον Σαγγάριο, μολονότι οι διεθνείς συσχετισμοί είχαν μεταβληθεί πλήρως από το 1919 και έπειτα. Ήθελε να πάρει λίγη από τη δόξα του Βενιζέλου, με αποτέλεσμα το Γουδί λίγα χρόνια αργότερα.

Τέλος, πολλοί αριστερίζοντες που στηρίζουν την "εθνοσωτήρια" κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΕΛ, απαιτούν από τον Αλέξη να μην έχουμε μια "νέα" Βάρκιζα, δηλαδή να μην συνθηκολογήσει ο απόγονος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ (βέβαια εδώ ο σύντροφος Κουτσούμπας την βγάζει μια φλύκταινα) στους ευρωπαίους κατακτητές, λες και απέναντί του ο Αλέξης δεν έχει τον Ντάισελμπλουμ, την Λαγκάρντ και τον Σόιμπλε, αλλά τον Σκόμπυ και τον Ναπολέοντα Ζέρβα. Βέβαια ας πει κάποιους στους φίλους μας τους αριστερούς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δικαιούται να μιλά ως απόγονος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, πόσο μάλλον απέναντί του δεν είναι οι Βρετανοί και οι Δεξιοί. Και προφανώς σηκώνει πολλή κουβέντα αν τα Δεκεμβριανά ήταν μια σώφρων κίνηση, ειδικά από τη στιγμή που οι Στάλιν και Τσώρτσιλ μια χαρά τα είχαν μοιράσει, άσχετα που οι εν Ελλάδι κομμουνιστές δεν ήθελαν να το πιστέψουν.

Πίσω στο 2015 τώρα: Έχουμε επισημάνει και σε άλλα post ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα ξέσπασμα στην κοινωνία, όπου οι υποκινητές-καθοδηγητές θέλουν την μάζα να εκτονωθεί, πριν επιστρέψουν πάλι στην κανονικότητα. Αυτό στην αρχαία Ρώμη ονομαζόταν "iustitium", δηλαδή οι ρωμαϊκές αρχές επίτηδες καθιέρωναν μια στο τόσο μια περίοδο εκτονωτικής ανομίας για το πλήθος, έτσι ώστε μετά εκείνο να επιστρέψει ανανεωμένο στη νομιμότητα και στη συμμόρφωση προς την εξουσία. Αυτό πάνω κάτω βλέπει κανείς να αποτυπώνεται σήμερα στις δημοσκοπήσεις: Θέλουμε να πουλήσουμε μαγκιά, αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας, αφού θέλουμε να είμαστε μέλη της ευρωπαϊκής οικογένειας. 

Όμως είμαστε στην εποχή που πράξεις, συμπεριφορές και νοοτροπίες έχουν συνέπειες. Και δυστυχώς αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι η κρίση δεν ωρίμασε καθόλου τον μέσο Έλληνα, αλλά τον επέστρεψε στην πρώιμη εφηβεία. που ναι μεν θέλει να επαναστήσει απέναντι στον γονιό που λέγεται Ευρώπη, αλλά από την άλλη θέλει το χαρτζιλίκι και την παραμονή κάτω από την ίδια στέγη, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να ζήσει μόνος του έξω απ' αυτήν.

Το χθεσινό περιστατικό συνιστά μια προειδοποίηση για το άμεσο μέλλον της πατρίδας μας. Αποδεικνύεται ότι η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια βαθιά συντηρητική ψήφος, ένα κλείσιμο αυτιών και ματιών στην υπέρβαση και μετάλλαξη που πρέπει να κάνουμε ως λαός. Φορτώσαμε εύκολα το "ανάθεμα" σε εγχώριους και εξωχώριους προστάτες, περιμένοντας από τον "σωτήρα" Τσίπρα να μας ξαναγυρίσει πίσω, στο γνωστό "καθ' ημάς", σ' αυτά που ξέρουμε και γνωρίζουμε, μένοντας πίσω από τις εξελίξεις που διαδραμματίζονται σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.

ellinaras_12022015.jpg

Γι αυτό και βλέπουμε στο όνομα της "εθνοσωτηρίου" κυβέρνησης να ξεπλένονται ακατανόητες συμπεριφορές, να ηττάται η κοινή λογική και να χαρακτηρίζεται εν ολίγοις εθνομειοδοτική και προδοτική. Μαρτυρίες λεν ότι χθες σε μια συγκέντρωση αριστερής κυβέρνησης ξαναφάνηκαν ελληνικές σημαίες και σημαίες της αρχιεπισκοπής, σ' ένα ξέσπασμα της παλαίας Ελλάδας, η οποία στις εκλογές πλειοψήφισε χάρις στον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΕΛ και την Χ.Α., με την σαμαρική ΝΔ να έχει φροντίσει από τα χρόνια του αντιμνημονίου ακόμη για τη συγκρότηση αυτού του μετώπου.

Η μάχη που έχει να δοθεί δεν μετριέται σε ένα δάνειο του Eurogroup, ή σε μια συμφωνία-γέφυρα ή το πρόγραμμα παράτασης: Είναι μια μάχη του εσωτερικού εαυτού του Έλληνα για το που διάολο θέλει να ανήκει, στην Ανατολή ή στη Δύση. Και προκαταλαμβάνοντας τη ρήση ότι ο Ανδρέας είπε ότι "η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες", σπεύδω να απαντήσω ότι η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες και όχι στους Ελληναράδες, το κακέκτυπο του Έλληνα πολίτη. Μπορεί αυτό το δίλημμα να τεθεί σ' ένα δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της χώρας μας στο ευρώ, εξέλιξη που σε καμία περίπτωση δεν είχε προετοιμάσει ο Τσίπρας τους ψηφοφόρους του.

Γι αυτό και χτυπάμε καμπανάκι οπισθοδρόμησης της ελληνικής κοινωνίας σε παρελθούσες δεκαετίες. Και είναι καθήκον των προοδευτικών δυνάμεων να βάλουν φρένο σ' αυτή την εξέλιξη, η οποία στο ενδεχόμενο χρεοκοπίας και επιστροφής στη Δραχμή θα πάει τη χώρα πολλές δεκαετίες πίσω. Χρειάζεται υπομονή, επιμονή, σχέδιο και όρεξη για να έλθει σε πέρας αυτό το δύσκολο εγχείρημα, αλλά με βάση αυτά που βλέπουμε, πρέπει εδώ και τώρα να ξεκινήσει.
- See more at: http://www.epikairo.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου